Dagboek van een bijna-juf
- Auteur
-
Jessica Goertzen
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Verhalen
- Prijs
- € 20 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Een heel jaar afstuderen aan de pabo en tegelijk stagelopen als juf van groep 2: een uitdaging! In schooljaar 2014 – 2015 gaat juf Jessica deze uitdaging aan. Een klas met heerlijke kinderen levert hilarische quotes op en zorgt voor genoeg belevenissen in het onderwijs. Daarom houdt Jessica een dagboek bij om alles van deze reis van ‘bijna-juf’ naar echte juf vast te leggen.
Over de auteur
"Van kleins af aan wist ik al wat ik graag wilde worden: juf. Na de middelbare school ging ik dan ook naar De Nieuwste Pabo in Sittard.. Na 21 jaar in Limburg te hebben gewoond, ben ik in de zomer van 2015 naar Noord–Brabant verhuisd met de hoop een baan te scoren. Mijn liefde voor boeken en schrijven heb ik in mijn afstudeerjaar perfect kunnen combineren met alles wat ik meemaakte in groep 2."
Productinformatie
- ISBN
- 9789402219142 / 978-94-022-1914-2
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 21-08-2015
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Verhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 142
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Ken je die scène uit The Hunger Games? Die scène waarin iedereen op zijn plateau staat en gespannen naar de Hoorn des Overvloedsstaart? Waar alle wapens en al het eten liggen? Zo voelt het ook aan als we in de rij staan. Over de speelplaats zijn verschillende fietsen en karren gezaaid. Touwen hangen aan hekken, autobanden rollen verlaten van links naar rechts. Ik zie 23 paar gespannen ogen naar het plein staren. Vooral naar… de cross-fiets. Vroeger (ik spreek over de tijd vóór sinterklaas…) was er ruzie om de oudecrossfiets. Maar sinds we een nieuwe hebben gekregen van sinterklaas, is het vooral het glimmende metaal van de nieuwe crossfiets dat de aandacht trekt. Als een stel bloeddorstige eksters likken ze hun gebarsten lipjes af. Een paar kinderen sluipennaar het einde van de rij, maar ik riep ze terug. Teleurgestelde gezichten, woedende blikken naar de juf.Als groep 1, 3 en 4 naar binnen zijn, richt ik me tot de groep. ‘Jongens en meisjes, het leek me wel leuk…..’ Zoef, een aantal kinderen hebben al een paar stappen naar het Plein des Overvloeds gezet. Ik zucht. ‘Stop!’, roep ik naar de kinderen, ‘kom terug in de rij staan.’ Als ze weer gespannen in de rij staan, praat ik verder. ‘Het leek me leuk om buiten te spelen. Jullie mogen spelen!’, plaag ik verder. Dat hoef ik geen twee keer te zeggen. Gillen en hoera-roependrennen ze het plein op. Verderop wordt een meisje geduwd omdat ze een step wilt pakken en voor mijn neus wordt ruzie gemaakt om de bal.
Het is toch wat, kinderen en delen. Op dit moment ben ik alleen heel blij dat het maar fietsen en karren zijn, in plaats van echte moordwapens. In dat geval had ik geen kind meer over op mijn Plein des Overvloeds!
Het is toch wat, kinderen en delen. Op dit moment ben ik alleen heel blij dat het maar fietsen en karren zijn, in plaats van echte moordwapens. In dat geval had ik geen kind meer over op mijn Plein des Overvloeds!
Reviews
Er zijn nog geen reviews over dit boek