De Vier Elementen
De Pilaar van Argia

Wanneer in het magische, maar dode land Miraria de Pilaar van Argia weer begint te branden, wordt de vloek van de dodelijke Heriotza verbannen. In het land van ‘normale’ mensen worden vier meisjes gekozen, die magische krachten krijgen: vuur, water, aarde en lucht. Nu de vloek van Heriotza niet langer heerst, wordt een nieuw dodelijk persoon aangewezen: Occidere. De vier meisjes worden naar Miraria gebracht, waar ze alles uitzoeken over het verleden. Ondertussen worden er wrede plannen gesmeed om de vier meisjes te laten verdwijnen, want zij zijn het enige obstakel voor Occidere om de totale macht over Miraria te krijgen. De vier meisjes komen tot een verschrikkelijke conclusie: de weg naar vrijheid is dodelijker dan ooit.

"Toen ik 3 was leerde ik lezen en schrijven en ik was verkocht. Ik ben nu 12 jaar en schrijf iedere dag. Thuis, in de auto, op de fiets, in mijn bed. Ik schrijf op mijn laptop, de iPad en de telefoon en gewoon met een pen. Ik publiceer op wattpad boeken en verhalen en vind het dan leuk om gelijk reacties te krijgen. Ik wil later fulltime schrijver zijn."

Het gebied dat een aantal jaren geleden Miraria heette was uitgestorven. Er was geen levend wezen meer te bekennen. Maar daar was een reden voor. Ooit hadden er mensen gewoond. Het waren niet de mensen zoals die bij jou in de buurt wonen, zoals je waarschijnlijk zelf bent. Het waren Magiërs geweest. Mensen bij wie toverkracht door hun aderen stroomde. Miraria was ooit een levendig land geweest. Waar bloemen bloeiden en koeien graasden. De natuur was in harmonie geweest. Mens, dier, plant; alles was gelijk geweest. Maar alles was veranderd toen er een klein meisje was geboren. Het meisje was net als haar moeder en vader, die ook in Miraria hadden gewoond, een Magiër geweest.

Je moet één ding weten over magie: niet alle Magiërs zijn goed. Dit levende kind bezat de kracht van de dood. De ouders van het meisje voedden haar liefdevol op, maar dat was niet genoeg om haar innerlijke woede te sussen. Waarschijnlijk, als het meisje een andere persoonlijkheid had gehad, had ze haar krachten onder controle kunnen houden, maar nu bleven haar ouders liever van haar weg wanneer ze een woedebui had, in een poging zichzelf in leven te houden. Het meisje voelde nooit dezelfde liefde voor haar moeder en vader als de liefde die zij voor haar voelden. Het probleem was misschien wel dat ze sinds haar geboorte al niet meer kon liefhebben. Ze was al lang doordrenkt van de haat van Pluto. Want Heriotza, het meisje, was een van de dodelijke wezens die Pluto – de god van de dood in de Romeinse cultuur - had gecreëerd, dachten de mensen in Miraria. Rond haar zestiende levensjaar had Heriotza zo veel geleerd dat ze kon vermoorden wie ze maar wilde.