Halverwege
Afrikaanse verhalen

Van Londen tot Mali en van Parijs tot Tanzania, in ‘Halverwege’ staan de levens van moderne Afrikanen centraal. Mannen, vrouwen en kinderen die dromen over de toekomst, worstelen met het verleden en houvast zoeken in het heden. De ontmoeting tussen wit en zwart, rijk en arm en de zoektocht naar geluk die alle mensen verbindt, spelen in hun levens een belangrijke rol. Laat u verrassen door deze collectie ontroerende, confronterende en inspirerende verhalen.

In het dagelijks leven is Janine Bakker (1980) docent en ‘Halverwege’ is haar eerste verhalenbundel. In haar verhalen spelen gewone mensen de hoofdrol. Mensen die verlangen naar verbinding, liefde, thuis. Haar liefde voor Afrika ontstond tijdens haar reizen naar dit continent. Naast korte verhalen schrijft ze ook gedichten en romans.

Ik ga rennen, ik ben de eerste!’ Solomon hobbelt op zijn korte benen over het karige gras langs de weg. Yohannes kijkt Berhane aan en schudt zijn hoofd.
Berhane heeft zin om achter Solomon aan te rennen, maar doet het niet. In plaats daarvan kijkt ze de heuvels over. Het is een stille dag. Het gras knispert onder hun voeten. De tef staat stil op het land, is al bruin aan het worden. Het is het soort dag waarop je je groot voelt en het allemaal kunt omvatten: de bleekblauwe hemel en de lage, ronde heuvels en de kleine vierkante akkers en de gele bloemen van het oliezaad en de vogels die zacht voor zich uit zingen.
Berhane denkt aan Enyasu, aan zijn slanke, rechte schouders en het nauwelijks hoorbare geslis als hij praat. Morgen weer. Ze zou wel haar hele leven elke dag naar school willen, zodat ze van haar plek op de een na achterste bank naar zijn schouders in zijn shirt kan kijken.
‘Morgen ga ik bij Tesfahun langs, zijn broer die in de stad woont is er en hij zou cassettebandjes voor ons meenemen’, zegt Yohannes. Berhane kijkt opzij. Yohannes kauwt op een tefstengel en schopt een steen voor hen uit. Ze laat haar blik langs het ranke lijf van haar broer omhoog gaan, naar zijn gezicht. Het is lang en ovaal, met weinig botten erin lijkt het wel. Glad is het en lief, en met het vloeipapieren licht van de dag erop is het nog gladder en liever dan anders. Ze glimlacht, maar Yohannes ziet het niet.
‘Hij werkt bij de radio, hij kan makkelijk aan bandjes voor ons komen. Tesfahun zegt dat zijn broer hem een baantje bij de radio kan bezorgen in de vakantie. Misschien kan ik wel mee.’
Berhane kijkt naar de smalle strook gras waar ze op lopen, volgt het helemaal naar de rand van het riviertje. Uit de lage, groene pollen steken tere stengels omhoog met pluizige bloemen eraan, die het licht vangen en daarna zacht met hun kopjes langs haar enkels strijken. Ze wil niet aan de vakantie denken.