Geweldig boek. Realistisch maar ook mysterieus. Een echte "page turner". Zeer professioneel geschreven thriller. Aanrader
Samenvatting
Een vrouw is vermist. Ze is in rook opgegaan, er is geen enkele aanwijzing. Maar je verdwijnt niet zomaar van de aardbodem. Dan ontdekt de politie dat zij in het geheim met een tamelijk controversieel boek bezig was en zij zich wellicht in bedenkelijke kringen ophield. Dit onderzoek draait op niets uit, de zaak dreigt vast te lopen. Dan komt uit geheel onverwachte hoek de bizarre ontknoping.
Dit spannende en intrigerende verhaal gaat niet alleen over de zoektocht naar een vermiste vrouw, maar tevens over de huidige maatschappij met haar vele problemen.
Dit spannende en intrigerende verhaal gaat niet alleen over de zoektocht naar een vermiste vrouw, maar tevens over de huidige maatschappij met haar vele problemen.
Over de auteur
Ina de Vries (1952) schrijft al vanaf haar jeugd. Ze volgde diverse cursussen onder andere journalistiek en creatief schrijven. Dit is haar derde boek. Tevens verdiept ze zich al jaren in de moderne fysica en het menselijke bewustzijn, onderwerpen die ze ook verwerkt in haar boeken. In deze politieroman heeft Ina tevens de kennis gebruikt die ze opdeed tijdens haar jarenlange werk op straat en in diverse takken van de beveiliging.
Productinformatie
- ISBN
- 9789463894357 / 978-94-638-9435-7
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 16-01-2020
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Thrillers
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 324
- Formaat
- 14,5 x 20,5 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Ze moest ineens mee. Dagen, weken misschien, had ze hier gezeten en nu,
plotseling, moest ze mee. Hij opende een luik aan de voorkant waar de
latten waren – het zat er verdorie inderdaad – en gromde: ‘Doen wat ik
zeg!’ Daarbij liet hij een groot mes zien. ‘Meekomen!’
Ze had de eerste keer al gezien dat hij niet erg groot was. Maar hij was
sterk. Gebukt ging ze door het luik. Even overwoog ze haar hoofd tegen de
man te stoten, maar hij greep haar bij haar shirt en trok haar ruw door
de opening. En hij had verdorie dat mes en ze was bang. Doodsbang.
Hij trok haar mee. Ze kwam bij een zoldertrap. Beneden zag ze meer
licht. Even overwoog ze zich te laten vallen en er dan vandoor te gaan.
Maar ze wachtte, want ze wist nog altijd niet honderd procent zeker of
ze in het huis was.
Dat wist ze wel toen ze beneden in de gang kwam. Ze zag de vaste trap
naar beneden. Hij duwde haar verder de gang in. Beneden aan de trap
zag ze nu de voordeur. Die was natuurlijk op slot. Iemand die zoveel
voorzorgsmaatregelen nam, zou nooit die deur open laten. Maar ze kon
tegen hem opknallen en dan maar zien.
De man was echter achter haar. Ze maakte een snelle beweging opzij,
maar hij greep haar en voor ze het wist had ze een doek tegen haar gezicht
die vreemd rook. Ze worstelde en schopte naar achteren. Hij vloekte
en ze voelde de punt van het mes in haar ene arm. Toen werd de wereld
zwart. Vlak ervoor dacht ze nog: verdomme, had ik nu maar eerder wat
geprobeerd!
plotseling, moest ze mee. Hij opende een luik aan de voorkant waar de
latten waren – het zat er verdorie inderdaad – en gromde: ‘Doen wat ik
zeg!’ Daarbij liet hij een groot mes zien. ‘Meekomen!’
Ze had de eerste keer al gezien dat hij niet erg groot was. Maar hij was
sterk. Gebukt ging ze door het luik. Even overwoog ze haar hoofd tegen de
man te stoten, maar hij greep haar bij haar shirt en trok haar ruw door
de opening. En hij had verdorie dat mes en ze was bang. Doodsbang.
Hij trok haar mee. Ze kwam bij een zoldertrap. Beneden zag ze meer
licht. Even overwoog ze zich te laten vallen en er dan vandoor te gaan.
Maar ze wachtte, want ze wist nog altijd niet honderd procent zeker of
ze in het huis was.
Dat wist ze wel toen ze beneden in de gang kwam. Ze zag de vaste trap
naar beneden. Hij duwde haar verder de gang in. Beneden aan de trap
zag ze nu de voordeur. Die was natuurlijk op slot. Iemand die zoveel
voorzorgsmaatregelen nam, zou nooit die deur open laten. Maar ze kon
tegen hem opknallen en dan maar zien.
De man was echter achter haar. Ze maakte een snelle beweging opzij,
maar hij greep haar en voor ze het wist had ze een doek tegen haar gezicht
die vreemd rook. Ze worstelde en schopte naar achteren. Hij vloekte
en ze voelde de punt van het mes in haar ene arm. Toen werd de wereld
zwart. Vlak ervoor dacht ze nog: verdomme, had ik nu maar eerder wat
geprobeerd!
