Voorkant
Voorkant cover
Achterkant
Achterkant cover

Onze heimat is niet meer
Het waargebeurde verhaal van een Duits gezin in de lange twintigste eeuw

Auteur

Thorsten Wege

Uitvoering
Paperback
Genre
Romans
Reviews
1 reviews
Prijs
22 ,50
Verzending
Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

Johannes realiseert zich aan het einde van zijn leven dat hij bijzondere gebeurtenissen heeft meegemaakt. Als kind ziet hij de gevolgen van de Eerste Wereldoorlog, als jonge man maakt hij de opkomst van de nazi’s mee. Tijdens de Tweede Wereldoorlog is hij soldaat en bezetter, tegen wil en dank. Vlak na de oorlog moet hij met zijn gezin uit zijn geliefde heimat vluchten. Stettin is nu Polen. Er volgt een moeizame wederopbouw ten tijde van de Koude Oorlog. In ‘Onze heimat is niet meer’ kijkt Johannes terug op dit leven. Door de combinatie van persoonlijke verhalen en grote historische gebeurtenissen blijft dit verhaal boeien tot de laatste bladzijde. De lezer wordt geraakt door diepe emoties in dit prachtige eerbetoon aan de grootouders van de auteur.

Over de auteur

Thorsten Wege, zoon van een Nederlandse moeder en een Duitse vader, wordt in 1975 geboren in Duitsland. Hij studeert tussen 1996 en 2001 aan de universiteiten Münster en Nijmegen de interdisciplinaire, binationale studie “Nederland-Duitsland-studies”. In 2005 leest hij voor het eerst de memoires van zijn Duitse grootvader en het verhaal raakt hem diep. Jaren later besluit hij dit als basis te nemen voor het schrijven van deze historische familieroman.

Productinformatie

ISBN
9789463897723 / 978-94-638-9772-3
Uitgeverij
Boekscout
Verschijning
15-11-2019
Taal
Nederlands

Genre
Romans

Uitvoering
Paperback
Pagina's
246
Formaat
16 x 24 cm
Illustraties
Ja

Inkijk

Zouden zij de ontberingen en inspanningen van onze vlucht kunnen overleven? Gedachten, twijfels, angst en zorgen, er raasde van alles door mijn hoofd. Veel tijd hadden we niet. Elke dag langer in deze hel was er een te veel. We hadden hier niets meer te zoeken. Stettin was voor altijd verloren en wij moesten maken dat we hier wegkwamen. Ik vertelde Käthe van mijn plannen en dat ik het hele gezin wilde overbrengen naar het Westen, naar Sottrum. Daar was een leven in geordende banen mogelijk. Daar konden we een nieuw bestaan opbouwen. Daar hoefde je niet te vrezen voor je leven. Maar de weg ernaartoe zou moeizaam worden. Käthe schonk mij al haar vertrouwen dat het goed zou komen, dus ik mocht dit vertrouwen niet beschamen en moest deze onderneming laten slagen. We moesten met twaalf mensen en bagage illegaal twee grenzen over. De Russen zaten in hun bezette zone niet te wachten op miljoenen vluchtelingen uit de voormalige Duitse gebieden in het Oosten. In die tijd waren er zo’n vijftien miljoen mensen uit Pommeren, Oost-Pruisen en Silezië op de vlucht. Velen waren ons al voorgegaan. Vóór de oorlog had Stettin bijna vierhonderdduizend inwoners, nu waren er nog maar amper tachtigduizend Duitsers in de stad.

Ik moest een transportmiddel zien te regelen. Twaalf mensen en behoorlijk was huisraad en bagage moesten mee. Dit kon alleen een vrachtauto zijn. Ik hoorde dat Russische militairen ritten ondernamen naar Pasewalk, de eerste grotere plaats aan de overkant van de nieuwe Duits-Poolse grens en dus gelegen in de door de Russen bezette zone. De Russen wilden voor deze dienst betaald worden in zloty en waardevolle spullen. Dus probeerden we de nog overgebleven spullen te verzilveren. Käthe en ik kwamen net terug van de verkoop van ons tafelservies toen Josef ons op straat tegemoet liep en opgewonden zei: ‘Papa, er zijn Polen in ons huis en die zijn op zoek naar jou, je mag niet naar huis komen.’

Uw email wordt enkel gebruikt voor overleg over de betreffende review

Wordt getoond bij de review

Geschreven door karin van der klift op 16-03-2020
Mooi verhaal, maar erg moeilijk te lezen. Onduidelijk wie aan het woord is in de verschillende hoofdstukken. Jammer van de typefouten die er nog in zaten. Meer historisch als roman.