Het mysterie van de Schutters
Een verhaal over een familie tijdens de Tweede Wereldoorlog

Tijmen leest een artikel over het onderdrukken en afvoeren van Joden in Duitsland. Tijdens het lezen schudt de jongen steeds zijn hoofd. Nadat Tijmen het artikel gelezen heeft kan hij niet in slaap komen. Een aantal keren sist hij: ‘Ongelofelijk wat een schoften die Moffen.’
Na een nacht waarin Tijmen steeds wakker werd door pijn in zijn nek en door malen over het indrukwekkende artikel gaat hij bij de ontbijttafel zitten. Rosa schenkt melk in, ze vraagt: ‘Heb je slecht geslapen jongen?’
Ja Rosa, die vuile SS’er heeft mij gisteren zo stevig geknepen dat ik nu nog een pijnlijke nek heb. Ooit reken ik af met die vent.’
‘Misschien Tijmen. Ik heb een tas met spullen voor jouw schoolvriend Maarten klaargezet. Tijmen, luister je wel?’
‘Ja, ja, dank je Rosa.’
Nadat Tijmen de tas afgegeven heeft fietsen de jongens zwijgend naar school. Tijmen is erg afwezig en fietst stug door.
‘Wat is er met jou?’ vraagt Maarten.
‘Ik heb gisteravond een artikel gelezen over werkkampen in Duitsland en Polen. Joden, zigeuners en tegenstanders van de Nazi’s hebben het daar verschrikkelijk. Ik vraag me af of het klopt.’
‘Ja Tijmen Schutter het is helaas de pure waarheid. Mijn vader sprak ook over die vreselijke kampen. Snap je waarom hij niets met de Jodenvervolging te maken wil hebben?’
‘Ja, dus jij wist het maar weet zo’n ventje als Joost Takens dat ook?’
‘Vraag het hem dan je krijgt vast een antwoord.’
Tijmen doet dat, maar hij moet wachten op antwoord. Dat krijgt hij pas een paar dagen later, want Joost glipt steeds weg met zijn kameraden van de Jeugdstorm. Maar opeens staat de Stormer uitdagend op Tijmen en Maarten te wachten. In zijn uniform van de Jeugdstorm en met zijn hand op de Stormersdolk geklemd voelt hij zich duidelijk op zijn gemak. Maarten vraagt hem meteen: ‘En Joost wat zei jouw vader over de Jodenkampen?’
‘Het zijn werkkampen volgens mijn vader. In die kampen kan dat Jodentuig eindelijk echt werken in plaats van profiteren.’
‘Jodentuig? Weinig respectvol voor mensen die onschuldig naar die vreselijke kampen worden gestuurd,’ zegt Maarten kalm.
‘Dat is niet zo!’ schreeuwt Joost.
‘Helaas, jouw vader heeft je verkeerd ingelicht.’
Joost lijkt uit elkaar te knallen. Hij gilt: ‘Natuurlijk niet! Jullie willen de waarheid niet horen!’ ‘De waarheid willen wij wel horen, maar die komt niet van jou Joost,’ zegt Maarten kalm. Razendsnel pakt Joost zijn dolk, hij komt dreigend op Maarten af.
‘Doe normaal Joost, straks gebeuren er ongelukken,’zegt Tijmen.
Maar Joost schijnt Tijmen niet te horen. De jongen maakt steekbewegingen naar Maarten. Tijmen wil het mes afpakken, maar dat gaat fout!