Isa en Jack en de verdwenen sterrobijn
Een zoektocht in de magische wereld van elfen

Wanneer Isa en haar hondje Jack in het bos elfje Meriel ontmoeten, beginnen ze aan een magisch avontuur in elfenland Mag Mor. Isa, die een gouden aura heeft dat zoveel liefde uitstraalt, wordt gekozen door elfenkoning Oblon. Ze krijgt de opdracht om de verdwenen sterrobijn terug te halen in het akelige stille en mistige Darkowoud. Vervolgens beginnen Isa en Jack aan een spannende tocht om hun opdracht te verwezenlijken. Het verhaal neemt de lezer mee naar de betoverende wereld van de lichtelfen waar ze wonen in bossen met lichtgevende planten, reuzenpaddenstoelen, kleurrijke vlinders en nog vele andere dieren.

Lieve Van Looy is geboren in 1981 in Turnhout. In 2002 behaalde ze haar diploma orthopedagogie aan de Hogeschool in Gent. Als kind was ze al een echte dagdromer. Dit gaf haar ruimte en vrijheid om verhalen te verzinnen en creatief bezig te zijn. Sinds ze zelf mama is geworden in 2013 is de kracht van haar fantasierijke geest alleen maar toegenomen. Het innerlijke kind werd terug in leven geroepen en via het schrijven van verhalen wil ze haar fantasieën delen met andere kinderen. "Isa en Jack en de verdwenen sterrobijn" is het tweede boek dat ze heeft geschreven nadat haar eerste boek "De vreemde uil" werd gepubliceerd.

“Kunnen jullie die lichtjes zien aan de overkant van het water? Daar ligt Mag Mor,” vertelt Meriel. “We moeten over de grote keien lopen die in de rivier liggen. Deze zullen ons leiden tot Mag Mor. Maar wees voorzichtig, de keien kunnen glad zijn door het mos. Zijn jullie er klaar voor?” 
“Klaar voor?” vraagt Isa.
“Om Mag Mor te bezoeken,” zegt Meriel. “Koning Oblon zit vol ongeduld op jullie te wachten.”
“Oké, we zijn er klaar voor!” zingen Isa en Jack in koor. Ze kijken elkaar aan en beginnen te lachen. Ze moeten nog even wennen aan elkaar.

Meriel vliegt zachtjes voor hen uit en Jack en Isa lopen voorzichtig over de keien in de rivier.
Isa is verwonderd door de wereld om zich heen. Ze zou hier wel voor altijd willen blijven.
De rivier is omringd met hoge eikenbomen, meidoornen en lichtgevende planten en paddenstoelen.

In de verte hoort ze een weemoedig lied. Het is lonkende muziek waar je vredig stil van wordt. 
Wanneer ze de rivier hebben overgestoken komen ze aan bij een wild begroeid pad met varens. Boven de varens fladderen honderden gekleurde vlinders met lichtgevende vleugeltjes. Ze verlichten het pad in deze schaduwrijke omgeving.
In de verte schijnt een groen licht door de schaduw van de bomen. In het licht zijn er honderden dorpshuisjes gebouwd in de bomen die met elkaar verbonden zijn door trapjes en bruggetjes.
Meriel brengt Isa en Jack naar het kasteel van Oblon.
Wanneer zij voor de grote houten deur staan, vraagt er ineens een stem:
“Wie zijn jullie?” Het is de deur die de wacht houdt. Hij heeft ogen, een mond en een neus.
“Het zijn Isa en Jack. Koning Oblon verwacht hen,” zegt Meriel.
“Oké. Mag ik het wachtwoord?” vraagt de deur.
“Sterrobijn,” zegt Meriel.
Vervolgens gaat de deur voorzichtig open.