Voorkant
Voorkant cover
Achterkant
Achterkant cover

Eén van de zeven
Jeugd en andere herinneringen

Auteur

Johan de Vries

Uitvoering
Paperback
Prijs
22 ,99
Verzending
Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

Hoe is het om op te groeien in een protestants gezin waarbij het zakgeld bestaat uit het statiegeld van lege flessen. En verkering, hoe ging dat eind jaren ’60? Overwon de schrijver het standsverschil met het middenstandersgezin van zijn vrouw? En welke rol speelt de kerk in zijn leven. Zijn handigheid bezorgt hem een baan bij de universiteit, maar hoe is het voor een provinciaal op kamers in Amsterdam? Krijg een biografisch kijkje in het dagelijkse leven van de schrijver. Het verhaal begint bij zijn kinderjaren om via zijn jeugd, mulo en avondschool te eindigen bij zijn pensionering.

Over de auteur

Johan de Vries (1946) werkte veertig jaar bij de Vrije Universiteit en schreef columns voor het faculteitsblad. Hij schreef als hobby over de bouw van draaiorgeltjes en huisorgels. Bij Huismuziek verschenen Kistdraaiorgel (1990), Small Barrel Organ (2004) en Positieforgel (2007). Sinds zijn pensionering schrijft hij voor een kerk- en koorblad. Dit boek ontstond nadat hij van zijn kinderen het boek Pap, vertel eens kreeg. Zijn boek 'De draad weer opgepakt' verscheen bij Boekscout in 2014.

Productinformatie

ISBN
9789463898546 / 978-94-638-9854-6
Uitgeverij
Boekscout
Verschijning
13-12-2019
Taal
Nederlands


Uitvoering
Paperback
Pagina's
264
Formaat
16 x 24 cm
Illustraties
Nee

Inkijk

Pierre stelde me ter ballotage voor aan de hospita, mevrouw Wreker, een weduwe van eind 70. Een aardige, typisch Amsterdamse vrouw. Ze zat achter een tafel in de erker voor het raam, met uitzicht op de straat en een hoekje van het Surinameplein. Ik moest tegenover haar gaan zitten en wat over mezelf vertellen, wat voor werk ik deed, waar ik vandaan kwam en waar ik op school zat. Ze zette er een kopje thee bij. Pierre ging naar zijn kamer, straks misschien de mijne. Ze had een dikke zwarte kat, een je-weet-wel-kater. Die moest ik rustig zijn gang laten gaan, dan was er niets aan de hand, anders kon hij nog wel eens gaan blazen en uithalen.
“Ik zal eraan denken!” zei ik alsof ik de kamer al had.
Daarna begon ze wat huisregels uit te leggen. Geen damesbezoek en maar één persoon per avond onder de douche, anders was de boiler leeg. Ze had drie jongens op kamers, één op de kamer naast de douche, één op zolder, die zag je weinig en dan één op de kamer naast de keuken, waar ik voor kwam. Ik moest de kamer nu maar even gaan bekijken. Ze wees de deur aan en daar klopte ik op. Pierre zat achter een klein bureautje. Het bed was opgeklapt zodat er ruimte was voor een luie stoel. Hij liet zien hoe het bed neergelaten werd en dat je dan de stoel tegen de muur moest zetten. Er stonden ook een paar oude houten caféstoeltjes, waarvan één achter het bureau. Verder was er een ingebouwde klerenkast. Er hingen wat gedateerde schilderijtjes aan de muur, een paar grote Keulse vazen zonder bloemen op de bedombouw en een balkondeur die je open kon zetten als het ‘s zomers warm werd. De kamer was een stuk kleiner dan ik nu had en er was geen wastafel. ‘s Ochtends kon ik me wassen en tandenpoetsen in de keuken van mevrouw Wreker vertelde Pierre met een twijfelachtige glimlach.

Uw email wordt enkel gebruikt voor overleg over de betreffende review

Wordt getoond bij de review

Er zijn nog geen reviews over dit boek