Naar binnen
Naar mijzelf
Op reis
Lieve Charlotte,
Veertig ben je. Ik zie dat je nog steeds aan het worstelen bent. Als een wandelaar zonder gids bevind je je in een oerwoud. Kruip je onder takken en loop je regelmatig schrammen op. Welke pad is het meest betrouwbaar? Kun je nog verder lopen? De zwaarte te veel, de wijdte te breed. De hoogte te laag, de kleuren zijn vaag. Zoveel absurditeit op je pad. Liefde ontbrak.
Veertig ben je nu. Ik voel dat je behoefte hebt om te ontsnappen uit de vicieuze cirkel waarin je nog steeds verblijft.
Mag ik je meenemen in je verhaal. Ik vertel je graag over je reis en daarvoor moeten we terug in de tijd. Ik neem je mee naar je biologische familie en je adoptiefamilie. Maar vooral naar jezelf. Naar je dromen en je draken. Zo dichtbij dat je deze aan durft te raken. Ik geef je jouw verhaal. Antwoorden op de vragen die jouw dagelijkse strijd vermindert. Je in rustiger vaarwater brengt. Je hoeft niet meer boos te zijn. Je mag verder in alle vrijheid.
Ik vertel je alles wat je nodig hebt. Ik was bij je. Zag je en voelde je. Ik was overal.
Op je elfde werd je voor het eerste geraakt door de draak. Op een dag wilde jij je kamer schoonmaken. Je pakte daarvoor schoonmaakmiddelen, waaronder een emmer met chloor. Op je slaapkamer hing een schilderij met daarop een groene boerderij die nauwelijks opviel in het eveneens groene landschap.
Gedachteloos streek je het schoonmaakdoek met chloor over het schilderij. Er ontstonden grote nietszeggende leegtes. Wat voelde jij je onhandig. Weg stukken landschap. Je adoptieouders begonnen niet over de leegtes. Jij ook niet. Leegtes werden zichtbaar. Daarmee de pijn. Voor het eerst in je leven voelde jij leegte. De draak was daar en besloot vanaf dat moment met je mee te reizen.
Het is tijd dat hij verdwijnt. Het wordt tijd voor vrijheid, het is tijd voor jou. Reis je met mij mee?
Liefs,
Changuna