Vier vrienden verliezen hun baan. Om de kost te kunnen blijven verdienen besluiten ze om een suikerrietplantage te beginnen. Wanneer ze een stukje woud platbranden om grond vrij te maken loopt het echter mis. Het komt tot een confrontatie met de indianen in het gebied. En alsof dat nog niet genoeg is, worden ze ook nog eens gedwarsboomd door een malafide rumhandelaar, waarmee ze een troebel verleden blijken te delen. De man ontspoort volledig en pleegt zware misdrijven. De vrienden proberen hem te stoppen en schakelen daarbij de hulp in van twee oudere doch pientere mannen. Beetje bij beetje komt echter aan het licht dat bijna niemand van hen een zuiver geweten heeft.
Rond hetzelfde tijdstip kruipt Jorge goedgemutst uit de tent waarin hij heeft overnacht. Zijn stemming wordt er alleen maar beter op als hij een blik werpt op de plek waar ze gisteren samen rond het vuur zaten. Verne is nog aan het slapen in de openlucht. Hij is er niet alleen. Hij deelt het deken met een vrouw. Ze heeft haar hoofd te rusten gelegd op zijn borst. Jorge wil hen niet storen en blijft voor de tent zitten. Hij geniet met volle teugen van de ochtendzon. Na een poosje komt Manfred langs. Dankbaar neemt Jorge de kop koffie aan die de vriendelijke man hem aanreikt. Terwijl ze gemoedelijk aan het keuvelen zijn, ontwaken Verne en Lumi, de vrouw met wie hij een memorabele nacht beleefde. Jorge wacht geduldig tot Verne hem en Manfred komt opzoeken.“Fred, ben je er klaar voor? Zou je ons nu tot bij Alvaro kunnen brengen?” vraagt Verne even onbeschroomd als gewoonlijk, doch opvallend opgewekter. Voor Manfred kan antwoorden doet Jorge zijn zegje. “Ja, we willen nu vertrekken. Het lijkt ons echter beter om dat zonder jou te doen. Ik hoop dat je het ons niet kwalijk neemt. Ik heb er daarnet nog eens over nagedacht en ik heb het met Fred besproken. Met jou erbij zullen de indianen misschien weigeren om met ons te praten. Jij was ook betrokken in de incidenten waardoor ze op de vlucht zijn geslagen en dat zullen ze jou niet zomaar vergeven. Fred en ik hebben in de loop der jaren al wat contact gemaakt met de stammen in de streek. Wij weten hoe je met hen kan onderhandelen,” legt hij uit. “Daarenboven beschik je over het perfecte excuus om hier te blijven,” voegt hij er met een knipoog aan toe.