Mysterieus Mozaiek
Van het Friese platteland naar de Amsterdamse Wallen

Berend Elsinga heeft, in de zeventiger jaren, met zijn vrouw Wietske een geitenboerderijtje in het (fictieve) Friese dorpje Foarhinne. Met een vriendenstel, Bart en Eefke, runnen ze hun boerderijwinkel. Bart is een getalenteerd portrettekenaar en trekt naar Amsterdam om daar inspiratie op te doen. In de trein maakt hij kennis met de beeldschone Doutzen. die hij op de Wallen opnieuw ontmoet. Ook rookt hij zijn eerste joint en komt hij in de ban van het bruisende Amsterdamse leven. Als hij terug is in Foarhinne volgen de schokkende gebeurtenissen elkaar op en vormen een mozaïek van grillige vormen en kleuren waarin Foarhinners, Amsterdammers en een Amerikaanse toerist een rol spelen. Pas aan het eind van het verhaal vallen alle stukjes op de juiste plek.

Mysterieus mozaïek is het tweede boek van Renee van Hensbergen & Roelof Speelman, die van vele markten thuis zijn en net zo van elkaar verschillen als ze overeenkomsten hebben. In Mysterieus mozaïek spelen personages uit hun debuut,Verstopte verledens, een rol, maar het is een zelfstandig verhaal waarin ook nieuwe karakters worden opgevoerd. Het is op dezelfde manier geschreven. Zonder vastomlijnd plan vooraf,om de beurt een hoofdstuk, waarbij de schrijvers zich door elkaar hebben laten inspireren, leiden en soms sturen. Beide auteurs hebben ook hun eigen projecten. Zo schreef Roelof Niet naar school en De kluizenaar en is Renee bezig met diverse manuscripten, die al langer op voltooiing wachten, terwijl ze tegelijkertijd nieuwe ideeën uitwerkt. Het plan is om na dit tweede boek ook nog een derde samen te schrijven, om de serie compleet te maken. Roelof is daarnaast o.a. poppenspeler, krekelkweker en huisschilder en Renee helpt autochtonen en allochtonen bij het verhogen van hun taalvaardigheid in het Nederlands.

Terwijl de deur van de kamer naar de keuken opengaat, zegt Samuel Polak: “De deal? Man, we komen helemaal niet voor die deal. We komen voor háár …”, en hij wijst naar Doutzen die in de deuropening staat.
In de kamer gaat de telefoon. Als Bart luistert naar wat er aan de andere kant van de lijn wordt gezegd, vertrekt zijn gezicht helemaal, alsof er iets heel ergs gebeurd is. Kenneth is de draad kwijt. Bart brabbelt zo dat hij ineens weer totaal niets meer verstaat van het Nederlands. Hij heeft werkelijk geen idee waar dit over gaat, maar dat het ernstig is, is wel duidelijk.
“What’s the matter?” vraagt hij, nadat Bart lijkbleek de hoorn op de haak heeft gelegd.
Hij begrijpt opnieuw geen woord van Barts antwoord, maar voor de anderen in de keuken is de getergde kreet van Bart niet mis te verstaan. “Dat was het ziekenhuis. De kinderen ..., ze zijn verdwenen!”, schreeuwt hij.