Schallend koper
Hoeveel waarheid kan liefde verdragen?

Rick wordt door zijn vrouw Roos overstelpt met liefde, maar is zelf een weinig empathische man die nooit heeft geleerd liefde te geven. Wanneer hij gechanteerd wordt met zijn betrokkenheid bij de dood van een jongen, bedenkt hij het naïeve plan die chantage te kunnen laten stoppen wanneer hij een paar maanden uit Nederland verdwijnt. Hij neemt drie maanden verlof en begint aan een voettocht naar Santiago de Compostella in Noord-Spanje. Onderweg door Frankrijk blijft de chantage echter doorgaan en bedenkt hij een plan om zijn chanteur uit te schakelen. Schallend koper is een psychologische roman over leugens en halve waarheden, maar bovenal over de vraag hoeveel waarheid liefde kan verdragen?

Peter Olivier (1948) deed ruime werkervaring op als gezondheidszorgpsycholoog en loopbaanpsycholoog en werkte vervolgens als stafdocent aan Hogeschool Saxion in Deventer en als algemeen directeur/bestuurder van een landelijk loopbaanadviesbureau. Daarnaast was hij programmeur van twee theaters. In 2018 debuteerde hij als auteur met de psychologische roman Het laatste kwartier, een spannend verhaal over een jonge psychotherapeut die verliefd wordt op een seksueel manipulatieve vrouw.

Op een pleintje vlak bij het hostel stond een groepje mensen bijeen, het leek een opstootje. Dat bleek ook zo. Rick wilde doorlopen maar Mirjam trok hem met zich mee in de richting van het groepje. Twee blijkbaar dronken mannen waren met elkaar aan het vechten, de een zag er jong uit en stond in een wankele bokshouding tegenover de ander die minstens zestig was. De jonge man droeg een mouwloos rood-wit shirt met de letters Bourges 18, waaruit twee getatoeëerde gespierde armen staken. De vijf jonge mannen die een kring om het gevecht hadden gevormd droegen eenzelfde rood-wit shirt en moedigden hun kameraad met luide kreten en gebalde vuisten aan. Rondom de groep vormde zich al snel een tweede kring van toeschouwers. Van het gezicht van de oudere man liepen straaltjes bloed omlaag over zijn witte overhemd dat boven aan de linkerschouder was gescheurd. Hij zakte door een been, maar toen het joelen van de mannen om hem heen toenam lukte het hem weer overeind te komen. Een van de andere mannen duwde hem weer omlaag en toen hij opnieuw probeerde op te staan begonnen ook de anderen tegen hem aan te duwen. Op zijn knieën probeerde de man uit de kring weg te kruipen maar de groep sloot zich nog dichter om hem heen. Rick tikte Mirjam op haar schouder en maakte met zijn hoofd een teken om door te lopen. Maar Mirjam rukte zich woedend los en schreeuwde: ‘Laten we die man helpen Rick, zie je dan niet dat die klootzakken die man helemaal verrot aan het slaan zijn?’
Rick aarzelde, maar Mirjam stapte pardoes tussen de kring van jonge mannen door en knielde neer bij de gewonde man die nu in foetushouding op de grond lag. Zijn lippen en rechterwang bloedden en zaten onder het zand en stof door het geschaaf langs de kasseien. De vechtende jongeman duwde haar lachend omver. Gillend kwam zij overeind en krapte met haar nagels in zijn ge-zicht. ‘Fou, arrêt, il va mourir!’