Voorkant
Voorkant cover
Achterkant
Achterkant cover

Waar zijn de Bosjesmensen gebleven?
Bericht uit Namibië

Auteur

Huib Papenhuijzen

Uitvoering
Paperback
Genre
Reizen
Reviews
4,8 / 5 (4 reviews )
Prijs
18 ,50
Verzending
Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

Na het verslag van zijn bezoek aan Madagaskar beschrijft Huib Papenhuijzen ditmaal het leven van de Bosjesmensen in Namibië. Deze interessante mensen leven al meer dan honderdduizend jaar als jagers-verzamelaars in Afrika. Nauwkeurig, toegankelijk en hier en daar humoristisch beschrijft hij hoe de Bosjesmensen in hun natuurlijke omgeving samenleven en wat de gevolgen waren van het verschijnen van andere bevolkingsgroepen in het zuiden van Afrika. De rode draad doorheen ook deze veldstudie is competitief en coöperatief gedrag, niet alleen van de mens, maar ook van allerlei bijzondere dieren en planten in dit droge woestijnland. Het enthousiasme en de leergierigheid spatten er vanaf en zuigen de lezer mee, zodat u verlangend uitziet naar meer.

Over de auteur

Uit verwondering over het vaak tegenstrijdige gedrag van de hedendaagse mens onderzoekt Huib Papenhuijzen (1948) de samenhang tussen concurreren en samenwerken. Beide gedragsfenomenen komen in de gehele levende natuur in allerlei verhoudingen voor en zijn de moeite van het bestuderen meer dan waard. In 1997 begon hij met reizen naar tamelijk onbekende gebieden om daar in contact te komen met de plaatselijke bevolking. Hij verwonderde zich over het egalitaire gedrag van caboclos in de Amazone, Wichí- en Pilagá-indianen in Argentinië, Joepiks in Siberië, Chamorro in de Stille Zuidzee, Boerjaten in Mongolië, Mikea in het zuiden van Madagaskar en nu dan de Bosjesmensen in de Kalahari.

Het eerste exemplaar zal worden overhandigd aan Dr. Jan Terlouw bij boekhandel Bruna in Vorden op zaterdag 14 maart 2020 om 11:00 uur, waarbij belangstellenden van harte welkom zijn.

Productinformatie

ISBN
9789463897839 / 978-94-638-9783-9
Uitgeverij
Boekscout
Verschijning
14-03-2020
Taal
Nederlands

Genre
Reizen

Uitvoering
Paperback
Pagina's
90
Formaat
A5
Illustraties
Ja

Inkijk

De Bosjesmensen vingen dieren met strikken gemaakt van struisvogelpezen, toverden met lange gebogen speren malse springhazen, een soort mini kangoeroes, uit hun diepe ondergrondse burchten te voorschijn en slopen, vermomd als struisvogels, naar de grote grazers om hun pijlen van dichtbij op hen af te kunnen schieten. De Bosjesmensen kenden vele soorten plantaardig en dierlijk gif en wisten alles over vindplaatsen, toebereiding en uitwerking, maar ook over de nodige veiligheidsmaatregelen. Zo verzamelden zij Diamphidia nigro-ornata-larven, die zich in de buurt van mirre- en wierookstruiken tot op een meter diep onder de grond voor hen verborgen hielden. De diamphidiakever is even gevreesd als haar nichtje, de coloradokever, die onze aardappelplanten voortdurend opeet. De Bosjesmensen voelden zich dan ook niet bezwaard om met een vijzelstokje het sap uit die bleke kronkelwormen in de kom van het heupgewricht van een giraffe uit te persen. Vervolgens doopten ze hun pijlpunten in dat elixer en lieten het opdrogen. Dosering: tien uitgeperste larven per pijlpunt is voldoende om een grote antiloop zoals een koedoe, elandantiloop of spiesbok zodanig te verzwakken, dat deze de urenlange achtervolgingsjacht uiteindelijk opgeeft. Wel even opletten dat je niet het stukje vlees opeet, waar de pijlpunt het prooidier is binnengedrongen. En wat te denken van de ‘boesmansgifboom’? Deze lijkt weliswaar sprekend op een vriendelijke cactusreus, maar is in werkelijkheid een Euphorbia, uit de levensgevaarlijke wolfsmelkfamilie en ook haar melkwitte kleverige sap werd gebruikt om de speer- en pijlpunten in te dopen.

De Europese kolonisten voelden zich in zuidelijk Afrika weliswaar superieur aan de wilde naakte mens en qua bewapening, agressie, competitiviteit en uitbuiting waren ze dat zonder twijfel, maar stiekem bewonderde de witman de Bosjesmensen. Ronduit jaloers waren ze op hun prachtige blanke tanden, steevast fiere fallus, vetvrije lichaam, kennis van de natuur, inventiviteit, doorzettings- en overlevingsvermogen en, last but not least, hun leeuwenmoed.

Reviews (4)

Uw email wordt enkel gebruikt voor overleg over de betreffende review

Wordt getoond bij de review

door A.J. Dekker op 20-04-2020
Het boekwerk 'Waar zijn de bosjesmensen gebleven?' van de schrijver H. Papenhuijzen heb ik met veel interesse en plezier gelezen. De bevindingen opgedaan tijdens een reis door Namibië heeft de schrijver samengevat in een prettig leesbaar en handzaam boekwerk met fraaie afbeeldingen van wat er daar zoal leeft.
De flora en fauna en de geschiedenis van het land komen ruimschoots aan bod. Maar vooral het leven van de inheemse bevolking met zijn vele aspecten krijgt volop aandacht. De belevenissen tijdens de reis worden op een heldere en duidelijke wijze beschreven. Genoemd moet ook worden de ondertitel van het boek 'Over Cohesie en Creatie'. Dit is eigenlijk de kern van het boek. Met name de sociale cohesie, waarvan de schrijver ons voorbeelden geeft, en waarbij hij ons wil voorhouden dat samenwerken, op vele gebieden, uiteindelijk het beste is voor de samenleving.
Blijkens het schrijven, is het boek, samen met het eerder uitgegeven essay 'Zotte opvliegers - Het waanzinnige leven op Madagaskar' (ISBN: 978-94-0223-981-2) een voorzet voor een later uit te geven studie over competitief en coöperatief gedrag bij de mens.
door Miguel Carlos Villar op 21-04-2020
Nieuwsgierig, na het eerste essay/boek/reisimpressies 'Zotte opvliegers - Het waanzinnige leven op Madagaskar' van Huib Papenhuijzen, heb ik op zijn tweede lang zitten wachten: 'Waar zijn de Bosjesmensen gebleven? Bericht uit Namibië'. Geen spijt! Huib neemt je op zijn karakteristieke wijze mee op ontdekkingsreis door zuidelijk Afrika en geeft je een continu college van hoog niveau. Eigenlijk zou je willen dat zijn verhalen iets langer waren. Misschien opzettelijk gedaan met de bedoeling om ons als lezers in zijn voetsporen te laten treden. Een aansporing (?) om met wat literatuur over de Kalahari gebied en een reisje daarnaartoe, de kennis te vergroten en een bevestiging te krijgen, dat dit boek over de Bosjesmensen een must is. Het lezen van het hoofdstuk "Het bittere eind" deed me denken aan passages uit het laatste uitgekomen boek van Thomas Piketty "Kapitaal en Ideologie". Conclusie: Een essay luchtig door de anekdotes en diep door de treffende observaties en conclusies. Een aan te raden boek voor nieuwsgierige lezers.
door Wanda de Adelhart Toorop op 26-04-2020
Met veel plezier het boek gelezen. Het was prettig en duidelijk. Het "voorwoord" vond ik wat ingewikkeld, moest heel wat opzoeken. Het verhaal vanaf hoofdstuk 1 was zo fascinerend, dat ik het in 1 keer uitgelezen heb. Vond de noten (onder de blz ) wat vervelend, daar ik de inhoud van de boeken, waarnaar je verwees, niet kende. Misschien, moet ik die toch maar een keer lezen. Kortom, de stijl, de tekeningen, foto's etc. helder, dus echt de moeite v/h lezen waard. Ik kijk echt uit naar je volgende boek.
door Suzanne Middeljans op 03-08-2021
10 jaar geleden hebben we een prachtige reis gemaakt door Namibië. Geheel met zijn tweeën per auto. In de Kalahari, kregen we een excursie naar een paar bosjesmensen, die de dagelijkse dingen van hun leven uitbeelden. Als ze een olifant vingen, verhuisde de hele familie naar de olifant, want daar was hun voedsel. Of hoe ze een schorpioen vingen, of hoe ze water bewaarden in een holle meloen en die dan begroeven aan de voet van een boom. Welke natuurlijke producten ze gebruikten bij darmproblemen etc. Het was een les van anderhalf uur en de man van de lodge vertaalde hun verhaal in het Engels. Zeer leerzaam. Inderdaad kleine tengere mensen. Het verhaal van de heer Papenhuijzen legde het allemaal wetenschappelijk in zijn boek uit. Zeer leerzaam.

Ook van deze auteur

Voorkant cover

Zotte opvliegers Het waanzinnige leven op Madagaskar

Huib Papenhuijzen

5 reviews
Een uitbraak van de pest, een nachtelijke aardbeving, vallende gekko’s en bizarre gebruiken van bewoners van het Rode Eiland Madagaskar. Je kunt het zo gek niet bedenken of Huib Papenhuijzen beleefde het en sleept de lezer in zijn enorme enthousiasme mee. Met een objectieve blik bespreekt hij gebruiken, die voor Westerse mensen bizar kunnen lijken maar hij geeft genoeg achtergrondinformatie om ze toch te kunnen begrijpen. Leitmotiv is zijn verwondering over het vaak paradoxale gedrag van mensen. Hij verzocht daarom Dwaasheid uit Erasmus’ Lof der Zotheid hem op deze reis te vergezellen. Huib Papenhuijzen heeft een prachtig boek geschreven waarin hij een goede balans heeft aangebracht tussen vermaak en lering. U zult zich buitengewoon amuseren!
19,99
Voorkant cover

Nooit meer concurreren Onderzoek naar de balans tussen samenwerken en concurreren tijdens de menselijke evolutie

Huib Papenhuijzen

2 reviews
De vroege mens was niet sterk, had geen gevaarlijke klauwen of sterke hoektanden en kon niet hard rennen. Hoe konden de kwetsbare Hominini (mensachtigen en mensen) op de gevaarlijke savannes van Afrika dan toch overleven en evolueren? Door intensief samen te werken. Allerlei evolutionaire aanpassingen aan de lichaamsbouw en van het gedrag leveren daarvoor het bewijs. Samenwerken was niet alleen het preferente gedrag van de evoluerende mens, maar is eveneens het dominante gedrag in de gehele levende natuur, want het is emergent. Nu is emergentie specifiek voor iedere soort. De menselijke emergentie voorziet in een bijzonder aanpassingsvermogen, waardoor Homo erectus zich vanaf twee miljoen jaar geleden al over een groot deel van de aarde kon verspreiden. Waarom Homo sapiens tijdens de sedentarisatie dan onderling begon te concurreren en of dat zelfdestructieve gedrag nog te stuiten is leest u in dit boek.
24,50