Henriëtte Josephine, maar zij noemt me Muis
Een bijzonder verhaal met een adellijk tintje
- Auteur
-
Gerda ten Wolde
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Romans
- Prijs
- € 22 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
In Henriëtte Josephine, maar zij noemt me Muis vertelt het muisje zelf haar verhaal. Ze woont in de tuin van een groot huis. Ze lijkt een muis als alle andere, maar vergis je niet. Ze laat zich het best omschrijven als familiemuis, avontuurlijk, soms wat roekeloos en ondeugend, maar bovenal een spraakwaterval. Ze sleept je mee in haar wereld, waar voorzichtigheid en de zoektocht naar voedsel een grote rol spelen. Door het afluisteren van een gesprek tussen de mensen van het grote huis, wordt haar drang naar avontuur aangewakkerd. Ze ziet er kans toe om met de mensen op reis te gaan. Ongelooflijk? Misschien, maar muizen zijn verschrikkelijk pienter en inventief. Bovendien, niets menselijks is Henriëtte Josephine vreemd.
Over de auteur
Productinformatie
- ISBN
- 9789463892254 / 978-94-638-9225-4
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 21-02-2020
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Romans
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 220
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Ja
Inkijk
Na een tijdje hobbelen stopten ze en hij zette de tas op de grond. “Eindelijk de zee,” zei hij.
Hij en zij hadden een grote lap op de grond gelegd. Net zoiets als waar Beau pluizen uit geplukt had voor ons bedje. Maar dit was een andere, want hier zaten geen gaatjes in en was ook veel groter.
Zo raar, ze gingen ineens hun kleren uittrekken, maar hielden nog wel wat kleine stukjes stof aan. Vervolgens holden ze naar de zee en sprongen er zomaar in! Wat dapper, zoveel water, dat zouden wij echt niet durven.
We wilden die zee wel van dichtbij bekijken, dus voorzichtig liepen we met z’n viertjes naar het water. Wat rook dat water vreemd!
Beau had het ook geroken en zei dat hij het wel even van heel dichtbij zou gaan bekijken. Behoedzaam liep hij naar het water, maar het water kwam al naar hem toe rollen. Nou ja zeg!
Het water ging zo tekeer, dat er aan de rand schuim op kwam te staan. Een beetje van dat schuim bleef op het zand liggen. Het zag er best lekker uit en Beau nam er een hapje van. Hij trok een heel vies gezicht en kwam snel naar ons toe gerend.
“Niet naar dat water toe. En er zeker niet in! Dat water is niet goed, hoor. Zo vies, het smaakt zout. Volgens mij word je daar vreselijk ziek van.”
Hij en zij zaten nog steeds in dat water en zagen er echt niet ziek uit, dus mensen zullen wel geen last hebben van dat vies smakende water.
Reviews
Er zijn nog geen reviews over dit boek