Voorkant
Voorkant cover
Achterkant
Achterkant cover

Henriëtte Josephine, maar zij noemt me Muis
Een bijzonder verhaal met een adellijk tintje

Auteur

Gerda ten Wolde

Uitvoering
Paperback
Genre
Romans
Prijs
22 ,99
Verzending
Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

In Henriëtte Josephine, maar zij noemt me Muis vertelt het muisje zelf haar verhaal. Ze woont in de tuin van een groot huis. Ze lijkt een muis als alle andere, maar vergis je niet. Ze laat zich het best omschrijven als familiemuis, avontuurlijk, soms wat roekeloos en ondeugend, maar bovenal een spraakwaterval. Ze sleept je mee in haar wereld, waar voorzichtigheid en de zoektocht naar voedsel een grote rol spelen. Door het afluisteren van een gesprek tussen de mensen van het grote huis, wordt haar drang naar avontuur aangewakkerd. Ze ziet er kans toe om met de mensen op reis te gaan. Ongelooflijk? Misschien, maar muizen zijn verschrikkelijk pienter en inventief. Bovendien, niets menselijks is Henriëtte Josephine vreemd.

Over de auteur

Gerda ten Wolde (1958) woont met haar man in een groot huis met een mooie tuin. Nadat ze gestopt waren met werken genoten ze van hun tuin, waarin veel gewerkt moest worden. Daarnaast hadden ze nu eindelijk voldoende tijd om hun geliefde Frankrijk vaak en lang te bezoeken. Terwijl ze op het bankje in de tuin een kopje koffie dronken, kwam er een muisje uit de holle biels gekropen. De kleine, zwarte kraaloogjes vertederden haar. Het muisje werd Henriëtte Josephine genoemd en verwend met lekkere hapjes. Het muisje liet het toe dat Gerda steeds dichterbij kwam, zodat ze leuke foto’s van haar kon maken. Niet verwonderlijk dus, dat dit muisje haar heeft geïnspireerd tot het schrijven van dit bijzondere verhaal met een adellijk tintje.

Productinformatie

ISBN
9789463892254 / 978-94-638-9225-4
Uitgeverij
Boekscout
Verschijning
21-02-2020
Taal
Nederlands

Genre
Romans

Uitvoering
Paperback
Pagina's
220
Formaat
16 x 24 cm
Illustraties
Ja

Inkijk

Hij hing de tas op zijn rug en we hoorden hem de deur afsluiten en voelden dat hij ging lopen. Op naar het strand!
Na een tijdje hobbelen stopten ze en hij zette de tas op de grond. “Eindelijk de zee,” zei hij.
Hij en zij hadden een grote lap op de grond gelegd. Net zoiets als waar Beau pluizen uit geplukt had voor ons bedje. Maar dit was een andere, want hier zaten geen gaatjes in en was ook veel groter.
Zo raar, ze gingen ineens hun kleren uittrekken, maar hielden nog wel wat kleine stukjes stof aan. Vervolgens holden ze naar de zee en sprongen er zomaar in! Wat dapper, zoveel water, dat zouden wij echt niet durven.
We wilden die zee wel van dichtbij bekijken, dus voorzichtig liepen we met z’n viertjes naar het water. Wat rook dat water vreemd!
Beau had het ook geroken en zei dat hij het wel even van heel dichtbij zou gaan bekijken. Behoedzaam liep hij naar het water, maar het water kwam al naar hem toe rollen. Nou ja zeg!
Het water ging zo tekeer, dat er aan de rand schuim op kwam te staan. Een beetje van dat schuim bleef op het zand liggen. Het zag er best lekker uit en Beau nam er een hapje van. Hij trok een heel vies gezicht en kwam snel naar ons toe gerend.
“Niet naar dat water toe. En er zeker niet in! Dat water is niet goed, hoor. Zo vies, het smaakt zout. Volgens mij word je daar vreselijk ziek van.”
Hij en zij zaten nog steeds in dat water en zagen er echt niet ziek uit, dus mensen zullen wel geen last hebben van dat vies smakende water.

Uw email wordt enkel gebruikt voor overleg over de betreffende review

Wordt getoond bij de review

Er zijn nog geen reviews over dit boek