Een Petroleumblik uit Deventer
Verhalen van Tropenleven

Dit schrijven verhaalt enkele belevenissen van een Deventer burger. De studententijd aan de Tropische landbouwschool en een diensttijd in Nieuw Guinea, zijn bepalend voor het verloop van zijn leven. Hij werkt in Maleisië en Indonesië en studeert insectenkunde in Amerika hetgeen resulteert in een wereldbaan bij de FAO, in Syrië, Turkije, Pakistan en Sudan. Als humanitaire medewerker wordt hij uitgezonden naar Somalië en Tanzania en krijgt te maken met mensen die heel veel ellende hebben meegemaakt. Al die belevenissen stemmen tot verwondering en een beter begrijpen van het 'ís' dat moet 'zijn'.

Pieter A. StAm (1940) studeerde tropische landbouw in Deventer. Na zijn militaire dienst in het toenmalige Nieuw Guinea werkte hij in Maleisië en in Indonesië. Hij studeerde insectenkunde in Louisiana, USA en voltooide een promotieonderzoek in 1977. Hij werkte als een FAO expert in Syrië, Turkije, Pakistan en Sudan en werd uitgezonden voor diverse organisaties naar Cambodja, Somalië, Tanzania en Angola.

Introductie
Waarom die naam ‘Petroleumblik’ als titel voor dit boek? Wel dat zit zo: een petroleumblik was in het vroegere Indonesië een gebruiksvoorwerp van waarde. Het werd overal voor gebruikt: van opslagplaats voor rijst, suiker en wat dies meer zij, tot als platgeslagen bedekking van daken en muren voor de woninkjes van de lokale bevolking.
De afgestudeerden van de Middelbare Koloniale Landbouwschool, de latere Rijks Hogere School voor Tropische Landbouw ( RHSvTL) te Deventer, kon men ook tegenkomen in allerlei beroepen, die vaak niets met landbouw van doen hadden. Vandaar de naam ‘Petroleumblik’ waarmee een oud-leerling van de RHSvTL vaak werd aangeduid.
In Deventer werden de jongeheren steevast de ‘Landbouwers’ genoemd en hadden de leden van het Deventer Landbouw Corps (DLC), getooid met groen petje en groenwit gestreepte das, een zekere reputatie.
Dit zijn enkele verhalen van leven als expatriate. Zij geven een beeld van een alles overheersende drang om de wereld in te trekken en te ontdekken: een Hollandse traditie. Zij laten ook zien de ontwikkeling van jeugd en onbezorgdheid, door ervaringen van voorspoed, pijn en tegenslag, naar meer inzicht in de kennis van het zelf.
Er zijn veel van dergelijke verhalen in omloop want vele van de mannen zwierven uit over de wereld beleefden allerlei avonturen en zetten Nederland op de kaart. Enkele ervaringen zijn te boek gesteld of opgeschreven in het blad de ‘Orang Peladang’. Dit schrijven is hopelijk een aansporing voor de sobats om ook in de pen te klimmen met als doel een stukje RHSvTL folklore voor het nageslacht te bewaren.
De voorplaat geeft de essentie van deze belevenissen weer. Deventer stadsgezichten: het Landbouwertje zoals dat op de Brink staat. Het typeert de onbezorgdheid en levensverwachting van een jonge leerling in de tropische landbouw. De Lebuinus kerk gezien vanaf de overkant van de IJssel en de tropische landbouwschool gelegen op de hoek Brinkgreverweg/Ceintuurbaan.
Dit moet mij nog van het hart. Ik schrijf over Syrië en het doet pijn wanneer je ziet hoe deze mensen nu moeten lijden onder een niets ontziende burgeroorlog. Er is een gevoel van onmacht wanneer je moet toezien hoe een prachtig land kapot wordt gemaakt. Zo’n dertig jaar geleden werden onlusten in Aleppo en Homs met harde hand onderdrukt door de vader van de huidige president. Er is geen lering getrokken van wat er zich in het verleden heeft afgespeeld.