Tussen kerk en samenleving
Bijdragen vanuit een levensweg

De auteur maakt diepe veranderingen die de kerk als deel van onze maatschappij heeft doorgemaakt stukje bij beetje concreet. Wat dit boek zo bijzonder maakt, is dat de auteur reflecteert op de effecten die deze ontwikkelingen op zijn professionele leven hebben gehad. Hij maakt dat zichtbaar in teksten en citaten, die niet tevoorschijn komen uit zijn herinnering maar uit zijn documenten: rapporten, interviews, publicaties en lessen. Hij vermijdt zijn eigen tekortkomingen niet, en neemt ons mee naar internationale verten tot de V.N. en het Vaticaan aan toe.

---

Gerard de Wit zoekt in dit boek documentatie terug. Hij heeft heel zijn leven gestaan in minstens vier werkvelden binnen Kerk en Samenleving. Dwars door het boek heen vindt de lezer zijn ervaringen terug.

Hij herbeleeft de ontwikkelingen in het katholiek godsdienstonderwijs, en voelt naast de vreugde rond nieuwe initiatieven ook de pijn die ermee gepaard ging.

Hij keert terug naar het parochiewerk in diverse plaatsen en prijst de gemeenschappen gelukkig waar ook parochianen zich ontwikkelden tot ware herders voor elkaar. Hij overziet zijn jaren in het justitiepastoraat, als aalmoezenier en bestuurder in Nederland en als reizend ambassadeur op vele plaatsen in de wereld.

Voorname thema's zijn straf, vergelding en verzoening, de gevangenis als opvang en als zinkput in het samenleven van mensen. De “restorative justice” die mee zoekt om mensen te verzoenen, en de doodstraf als onaanvaardbaar laatste station van menselijke wraak en vergelding.

Tussendoor ziet hij zichzelf worstelen met geloofsbegrippen en levensvragen bij zijn pastorale werk in school en kerk.

Dit is geen roman of verhalenboek. Het biedt wel een kans om rond te speuren, mee te denken en soms verwonderd om te zien naar de tijd die voorbij ging, en zet aan om mee te denken over de toekomst die zo haastig verandert.

Gerard de Wit loopt zoekend van kerk naar samenleving en terug. Hij gaat daarbij van heel ver naar heel dichtbij, en van hemzelf naar heel veel anderen. “kun je jezelf blijven als de kerk verandert?” En wat als de samenleving nog meer verandert? Hij laat je mee zoeken naar het antwoord. Gerard is geboren in Amsterdam in 1928, en werkte na zijn pensionering 20 jaar als pastor-vrijwilliger in de Sint Maarten in Maartensdijk. Hij woont al enkele jaren in een rustig klooster in De Bilt, is intussen 91, maar rust nog niet erg. Een jaar geleden kocht hij een nieuwe computer en vond bij het overzetten van de inhoud zijn oude archief met daarop de inspiratie voor dit boek. Het Rooms Leven, al dan niet rijk, de katholieke school en een godsdienstleraar, een Nederlandse justitiepastor in het internationale veld, en een emeritus met als motto “Onderzoek alles en Behoud het goede”. Een archief als bron.

Dit klopt in elk geval niet

Vaak zeggen we: ‘vergeven en vergeten’. Maar het is niet waar, het klopt niet: niemand kan vergeten wat hij heeft gedaan of ondergaan. Dader of slachtoffer: je kan zelfs niet vergeven, en evenmin vergeven worden, als je het gebeuren geen plek gegeven hebt in je eigen leven. Je weet wat je hebt gedaan, en je weet wat het bij een ander teweeg heeft gebracht. Pas als dat goed tot je doorgedrongen is kun je proberen om om vergeving te vragen, en pas als die het aan kan, kan de ander proberen om vergeving te schenken. En alleen dan kan het leven doorgaan. Als je, als slachtoffer of dader, het litteken aanvaardt.