De Ware Gezichten
-bij ons is dat zo-

Met dezelfde openhartigheid, creativiteit en kracht die we van gewend zijn van de auteur zet ze wederom een meeslepend levensverhaal op papier. Daarbij speelt de verscheuring tussen culturen opnieuw een grote rol, wat haar boeken ook verfrissend en uniek maakt. Het is geen rooskleurig, geperfectioneerd beeld wat ze schetst: pijnlijke, rauwe en vernederende situaties gaat ze niet uit de weg in haar tweede boek. Zo zorgt ze voor een eerlijk beeld en komt dicht tot de lezer. Ook liefde zit nauw verweven in de verhaalvertelling, waarbij ze de lijn dun houdt tussen pijn en ultiem geluk. Opvallend is dat wat er ook gebeurt, de auteur laat zich niet uit het veld slaan: elke gebeurtenis draagt alleen maar bij aan haar strijdlustigheid en eigenwaarde. En dat is een prachtige boodschap voor de lezer om mee te nemen.

Als oudste en enige dochter uit een gezin met vier kinderen heeft Özlem een gelukkige jeugd gehad met veel ontplooiingskansen. Met een erg ruimdenkende vader en een vrijgevochten, sterke moeder als voorbeeld was het al vroeg duidelijk dat ze een buitenbeentje zou worden. Met haar immer goedlachse, warme uitstraling en positiviteit de jungle daarbuiten overleven én haar weg vinden tussen twee verschillende werelden, was een uitdaging waar ze niet zonder kleerscheuren uit is gekomen.

Tot slot de ergste der demonen.

De reden voor heel wat verdriet, hartzeer en verlies.

EER.

EERlijk.

EERste.

EERstgeborene.

Geen woord zo kort en zo zwaar beladen.

Het mogen zijn van wie je bent en doen wat je wilt, staat of valt met je ‘eer’.

Het bestaat nochtans in elke cultuur, alleen wordt het niet door iedereen gebruikt. Vreemd, niet?

‘Tja, bij ons is dat zo,’ zou ons mama zeggen.

Absurd toch, dat een woord zo klein als ‘bal’ of ‘zon’ zo een immense kracht heeft dat het zelfs beslist over ‘leven’ en ‘dood’. Met het gemak van een scheurkalender worden hele families uiteen gescheurd. Bloed wordt vergoten als water bij kinderen onder de warme zon.