Storm over de commanderij HARDCOVER
Twee ridders op één paard

Van 1144 tot 1307 hadden de roemruchte Tempeliers een commanderij in dorpje Alphen (N.B.). Dit verhaal vertelt over de laatste jaren van de commanderij in Alphen en over Rogier. Hij is een boerenzoon in het begin van de veertiende eeuw. Als zijn pad dat van Reinout van Lier kruist, lijkt dat zijn kans om zijn lang gekoesterde wens in vervulling te laten gaan. Rogier wil namelijk niets liever dan ridder worden, Tempelier. Rogier wordt na veel pogingen eindelijk stalknecht op de commanderij. Hij is slim en nieuwsgierig en dat brengt hem van het ene avontuur in het andere. Al snel komt hij achter de geheimen van de Tempeliers en begint hij te twijfelen aan zijn roeping. En dan neemt het lot een dramatische wending.

Rob Hopstaken (1966) is geboren en getogen in Noord Brabant. Na een opleiding tot docent tekenen begon hij in 2002 als zelfstandig illustrator en decoratieschilder met zijn eigen bedrijfje Skapare Plan. Hij werkt voor diverse restaurants en illustreerde diverse boeken. Met de jaren creëerde hij een eigen sprookjeswereld in woord en beeld. In 2012 richtte hij met zijn goede vriend Erik Franken de Legendejagers op waarin zijn eigen fantasie, maar ook historische thema's letterlijk tot leven komen. Legendejagers is inmiddels uitgegroeid tot een meeslepend en spannend concept en geeft iedereen de kans letterlijk in de fantasie of geschiedenis te duiken.

Twee sterke handen sleuren hem in een donkere hoek van de ruïne en drukken hem tegen de muur.
Het is de magister. Hij drukt zijn vinger tegen zijn mond en zegt:
‘Rogier… heb je de hanger nog?’
Geschrokken door de overval kan de jongen niets anders dan alleen maar knikken met wijd opengesperde ogen. De magister kijkt ernstig. ‘Laat hem zien.’
Rogier haalt de hanger van onder zijn tuniek en reikt hem de magister aan. Het lijkt de oude man enigszins gerust te stellen. Dan schieten zijn felle ogen ineens naar Rogier en kijken hem doordringend aan. ‘Er komen roerige tijden aan, en het lijkt erop dat ik je hulp nog een keer moet inroepen. Al kan ik je nergens toe verplichten, nu je niet meer voor de commanderij werkt.’
De magister ziet er bleek en oud uit. Het wekt een vrees in Rogier en hij durft niets te zeggen. Met een klein en puntig mes begint de oude man achterop de penning te krassen. Rogier wil de munt het liefst uit zijn handen trekken. Hij is in de afgelopen jaren gehecht geraakt aan het sieraad. Maar hij trekt zijn hand terug want hij weet dat het nooit echt van hem zal zijn. Dan drukt de magister de penning in zijn hand.
‘Als de tijd er is, zal je weten wat je hiermee moet doen.’ Even kijkt de man hem aan met zijn lichte, blauwe ogen.
‘Het ga je goed, jongen!’
‘Gaat u weg?’ vraagt Rogier. Maar hij krijgt geen antwoord. De magister is even snel verdwenen als hij was opgedoken. Rogier rent het pad op en staart de oude man na die snel en soepel naar de commanderij rent. Er bekruipt hem een grimmig gevoel. Zal hij de magister ooit weer zien?
‘Stomkop,’ moppert hij in zichzelf. De Tempeliers zijn veel te machtig. Zij zullen nooit weg gaan. Misschien zal de magister naar Leuven gaan voor een bespreking met andere grootmeesters, een kapittel zoals hij dat altijd zo gewichtig noemt. Maar dan zal hij gewoon terugkeren… toch? Rogier voelt zich bedrukt. Vanonder het vervallen dak van de boerderij kijkt hij naar de weg. De magister is verdwenen. Een vage grijze waas komt naderbij en het begint te spoelen. Rogier duikt weg in de laatste beschutting die dit bouwval kan bieden. Hij opent zijn hand en onderwerpt zijn hanger aan een grondig onderzoek. Achterop de penning ziet Rogier een bekend teken gekerfd staan. Een Tempelierskruis. Maar als hij goed kijkt is het verdeeld in vakjes en in elk vakje is een letter gekerfd. ‘Een codesleutel’ denkt Rogier. Dit is een nieuwe codesleutel. Wat voor geheim heeft de magister nu weer voor hem in petto?