Een mooi verhaal over liefde en een prachtige vriendengroep, doorspekt met geweldige humor. Leest als een trein! Ontspanning gegarandeerd!
Samenvatting
De meesten onder ons zullen wel weten hoe het voelt om gedumpt te worden. Dat doet pijn, nietwaar? Maar dat is niet alles waar Saar nu mee moet leren leven. Ze werd ook bedrogen. Door haar verloofde nota bene. Haar hele toekomstbeeld op een uur tijd gewist. Hoe ga je daar mee om? Saar voelt alle emoties als een storm in haar lijf en weet niet hoe ze uit haar neerwaartse spiraal moet raken. Tot op een avond één van haar beste vrienden een idee heeft. Wat als Saar nu gewoon wraak neemt op haar ex? Ze wil hem niet echt pijn doen, hoor. No worries. Of wil ze dat wel?
Over de auteur
Jozefien heeft zelf al in heel wat stormen gedanst als je naar haar liefdesleven kijkt. Gelukkig heeft ze de nodige dosis relativeringsvermogen en veerkracht meegekregen, waardoor ze nu al haar opgedane wijsheid in dit boek kan delen met jullie, lezers. Het komt er op neer positief in het leven te staan. En, je weet wel, af en toe een beetje wraak nemen op je ex. Je moet wel oppassen met de politie nadien. Daarbij heeft haar opleiding criminologie zeker geholpen. ‘Hoe kom ik geloofwaardig over tijdens een verhoor?’ is bijvoorbeeld een heel nuttige les. Na een eerste veroordeling bleek het ook vrij belangrijk om elektronisch bewijsmateriaal weg te kunnen werken. Vandaar haar carrièreswitch naar de IT. Sindsdien blijft ze uit de gevangenis. Hopelijk beschik jij, beste lezer, over evenveel sarcasme als Jozefien en beseffen jullie dat dit verhaal natuurlijk niet helemaal waar is. Ze is namelijk nooit veroordeeld, zo slim is ze wel.
Productinformatie
- ISBN
- 9789464032345 / 978-94-640-3234-5
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 08-05-2020
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Romans
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 184
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Deel één van de missie was succesvol afgerond: ze stond in het hol van de leeuw.
Deel twee bleek niet veel moeilijker te zijn: ze had de portefeuille van Seppe al na tien seconden gelokaliseerd. Zoals verwacht lag die naast het bed. Saar sloop iets dichterbij. Seppe bewoog, hij verlegde zijn arm. Shit, Saar verstijfde. Als hij haar hier zag, had ze zware problemen. Ze zette nog een voet vooruit. Seppe kuchte. Godverdomme, Seppe, slaap toch eens door zoals normale mensen, dacht ze. Ze was bij de portefeuille geraakt en pakte hem op. Snel draaide ze zich om en liep uit de kamer. In de gang bleef ze even met haar rug tegen de muur staan. Haar hart klopte sneller dan normaal. Ze moest rustig en diep ademhalen.
“Heb je hem?” vroeg Ester wanneer Saar halverwege de trap was.
“Ja, ik heb hem.”
“Oh, ik ben zo blij,” glunderde Ester terwijl Saar naast haar kwam staan.
“Je bent te blij, Ester,” reageerde Lukas.
Ester negeerde hem, terwijl ze de portefeuille al uit Saar haar handen rukte. Ze opende hem en zocht het rijbewijs dat er in zat.
“Oh, dit gaat zo grappig zijn,” fluisterde Ester. Ze rommelde in haar eigen tas en haalde er een pasfoto en secondenlijm uit. Ze deed de lijm op de foto en plakte de foto op het rijbewijs.
“Steek ik hem terug?” vroeg Ester.
“Nee, laat eerst eens zien,” reageerde Martje. Ze nam het rijbewijs over van Ester. Saar ging achter Martje staan om mee te kijken. Op de plaats waar Seppe zijn echte foto moest staan, plakte nu de foto van een varkenskop.
Hoe was ze nu weer in deze situatie beland, bedacht ze in zichzelf.