De vallende ster
Een vluchtelingenmeisje is alles kwijtgeraakt...
- Auteur
-
Josefien Zeegers
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Jeugdboeken
- Reviews
- 5,0 / 5 (2 reviews )
- Prijs
- € 18 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Over de auteur
Productinformatie
- ISBN
- 9789464033489 / 978-94-640-3348-9
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 26-06-2020
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Jeugdboeken
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 114
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Ze draaide haar hoofd met een ruk om en staarde hem aan. Brams mond viel open van verbazing en hij liep snel door, haar ogen nog steeds in zijn rug prikkend. Hij wist niet hoe snel hij naar zijn zandkasteel terug moest gaan. Het meisje had iets mysterieus, alsof ze al heel wat had meegemaakt. Bram probeerde haar uit zijn gedachten te verbannen en zich op zijn kasteel te richten. Hij stopte de bloemen in de torens en hij gaf elke toren een andere kleur. Het was toch ontzettend mooi geworden, vond hij. Hij keek om zich heen. De zee zat vol met zwemmende mensen. Iedereen leek het naar zijn zin te hebben en was met iemand.
Niemand was alleen, behalve hij.
En het meisje, natuurlijk. Waar zou ze nu zijn?
Bram zag haar nergens meer. Misschien was ze wel naar haar ouders toe. Alhoewel, hij had haar nog nooit samen met iemand gezien. Ze was tot nu toe alleen maar in haar eentje geweest.
‘Hoe kan dat toch?’ vroeg hij zich hardop af.
Haar ouders vonden het vast niet goed dat ze de hele tijd alleen over het strand rondliep. Zijn ouders zouden dat ook nooit goedvinden. Bram stopte het laatste bloemetje in de muur van de toren. Het kasteel was af. Hij keek om zich heen.
Er waren genoeg kinderen die zijn zandkasteel zouden kunnen vernielen terwijl hij oma ophaalde.
Hij nam een beslissing: hij ging oma gewoon ophalen. Dan konden ze samen naar het zandkasteel kijken en daarna zou ze met hem zwemmen, of een ijsje eten.
Dat was veel leuker dan wanneer ze een middag lang zat te schilderen. Bram wilde net opstaan, maar op het moment dat hij dat besloot klonk er een enorme knal.
Hij schrok zich rot, en hij was niet de enige.
Een meisje slaakte een verschrikte gil, struikelde en viel bovenop zijn zandkasteel. Bram keek iets beter en slaakte toen zelf bijna een kreet.
Het was het mysterieuze meisje.