De Microfoon
Leven voor de dingen die je hebt of leven voor wat je niet hebt
- Auteur
-
Arthur H. Çelik
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Young Adult
- Reviews
- 5,0 / 5 (2 reviews )
- Prijs
- € 21 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
De gele lichten van de tunnel deden mij afdwalen naar mijn verleden. Naar een tijd die nog niet zo lang geleden was, maar gevoelsmatig tot een ander leven behoorde. Bij elke lichtflits vervaagde mijn bewustzijn even en dreigde ik in slaap te vallen. Ik kon mijn aandacht niet bij een specifieke gebeurtenis houden. Er was echter geen tijd om af te dwalen. Niet als ik in leven wilde blijven.
Phil ziet zich in dit verhaal verweven in een politiek steekspel waar niet alleen zijn eigen leven op het spel staat, maar ook die van iedereen die hij lief heeft. Hij zal moet kiezen: 'Leven voor de dingen die je hebt of leven voor wat je niet hebt.'
Over de auteur
Arthur (1996) is al vanaf kleins af aan continue bezig de thema’s waardoor hij geïnspireerd raakte uit boeken en films te verweven in zijn eigen verhalen met als resultaat nu dit boek. Als zoon van een Turkse vader en Nederlandse moeder, die al op voor hem jonge leeftijd gescheiden waren en twee aparte gezinnen vormde, heeft hij altijd het gevoel gehad in twee verschillende werelden op te groeien. De verhalen waarmee hij opgroeide hielpen hem hiermee soms moeilijke keuzes te maken. Niks zou daarom mooier zijn voor hem dan als hij iemand anders zou kunnen raken of inspireren met verhalen, zoals dat bij hem zelf is gebeurd toen hij klein was
Productinformatie
- ISBN
- 9789464033649 / 978-94-640-3364-9
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 03-07-2020
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Young Adult
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 222
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
De gele lichten van de tunnel deden mij afdwalen naar mijn verleden. Naar een tijd die nog niet zo lang geleden was, maar gevoelsmatig tot een ander leven behoorde. Bij elke lichtflits vervaagde mijn bewustzijn even en dreigde ik in slaap te vallen. ‘Hoe heeft het zo ver kunnen komen?' fluisterde ik zachtjes tegen mijzelf. Ik kon mijn aandacht niet bij een specifieke gebeurtenis houden. Alles leek in elkaar over te lopen, terwijl ik me langzaam voelde wegglijden. Plots werd ik echter weer de werkelijkheid ingesleurd. Er was geen tijd om af te dwalen. Niet als ik in leven wilde blijven. De afstand tot de tunnel werd nu steeds groter en daarmee groeide ook het besef dat er nog steeds twee auto’s achter mij aanzaten. De adrenaline schoot weer omhoog en mijn lichaam reageerde er niet al te best op. Mijn hart klopte in mijn keel en daardoor had ik zwetende handen. Mijn grip op het stuur werd minder. Met alle moeite probeerde ik de auto op de weg te houden. Ik probeerde de rechte lijn op het wegdek te volgen, maar het lukte mij niet om hierop te blijven focussen. Mijn blik ging naar de kant van de weg. Niet om de omgeving in me op te nemen, maar meer als een soort noodkreet om hulp. Deze bleef echter onbeantwoord. De donkere straten werden spaarzaam verlicht door de paar werkende straatlantaarns, die op hun beurt lieten zien dat er geen mens op straat was. Ik stond er helemaal alleen voor. Het parkje met de berkenbomen was verlaten: geen spelende kinderen, lachende tieners of ouderen die door het park wandelden. Geen enkel teken van leven, terwijl ik verder de duisternis in reed. Ik ging nu met zo’n snelheid, dat de wijken van de stad aan mij voorbijflitsten. Alles was verlaten, overal heerste een oorverdovende stilte. Kijkend in de achteruitkijkspiegel zag ik de zwarte auto’s naderen. Er bestond geen twijfel dat ze mij volgden en dat ze steeds dichterbij kwamen.