Als gedachten woorden worden

Als gedachten woorden worden is een dichtbundel met gedichten die uit het leven gegrepen zijn. Of eigenlijk zijn het gedachten die uit het leven gegrepen zijn. Gedachten waar iemand zich in kan herkennen of gedachten waardoor iemand beter begrijpt wat een ander denkt. Gedachten over leven en dood, over verdriet en blijdschap, over intens verlangen, over jong zijn en ouder worden en over onzekerheid en acceptatie. Gedachten op vrijdagavond en gedachten op maandagochtend. Gedachten in de vorm van gedichten uit het leven van een jongere zoekend naar zichzelf.

Noa Heddergott komt uit Gouda en woont hier met haar ouders en zusje. Noa schreef op de basisschool al korte verhalen, maar ze kreeg in de eerste klas van de middelbare school steeds meer gevoel voor het schrijven van gedichten. Nadat ze in september 2019 in de finale stond van de eerste verkiezing voor Junior Stadsdichter van Gouda, besloot ze een manuscript op te sturen naar uitgeverij Boekscout. Voor Noa is schrijven een manier om te verwoorden wat ze voelt. Ze is een bezige bij en juist daarom vindt ze het fijn om wat in haar hoofd zit op papier te zetten.

Het voelt alsof je heel hoog zit.
Een beetje te veel.
Te veel is nooit goed.
Het voelt als te veel geluk.
Je hebt het vermogen om je op een taak te storten,
hier obsessief mee bezig te zijn
en voedsel en slaap verwaarlozen totdat het af is.
Of je kan je juist niet focussen op een taak.
Je gedachten razen door.
Je praat steeds harder, sneller en meer.
Wanneer je slaapt maken je hersenen je wakker,
klaar om te beginnen met wat je moet doen.
Er zijn geen consequenties die je kan overzien.
Veel leuke dingen doen.
Geld uitgeven zonder hierbij stil te staan.
Obsessief bezig zijn met alles.
Impulsief gedrag.
Een driftbui wanneer iemand je probeert tegen te houden,
want het gaat toch goed?
Het voelt alsof je op de top van de wereld staat.
Je bent magisch,
je kan alles doen wat je wilt.
Je ziet dingen die er niet zijn.
Je rent, je danst, je bent gelukkiger dan gelukkig.
Euforisch.
Je zweeft en dan crash je.
Je valt neer.
Je isoleert jezelf van vrienden en familie.
Je mist de sleur van het dagelijks leven.
Alles gaat aan je voorbij.
Niet willen douchen of eten.
Er is geen mogelijkheid om nog licht te zien.
Het is leven in een donkere bubbel
die voor niemand anders zichtbaar is.
Het oefenen van je glimlach voor een sociale situatie.
Je hebt geen plezier meer in de dingen
waar je altijd gelukkig van werd.
Je verliest al je energie en wil.
Je verliest het gevoel van wie je bent.
Het is een leven vol chaos en vermoeidheid.
Het zijn de eindeloze stemmingswisselingen.
En ik kan ze niet laten verdwijnen,
want ze zijn een deel van mij.