Vlot geschreven boek over de ervaringen tijdens behandeling in een kliniek voor eetstoornissen. Het lijkt me vooral nuttig voor kinderen (en hun ouders) die meer willen weten over hoe het dagelijks leven er uit ziet na opname. Wellicht ook voor mensen die zich niet voor kunnen stellen wat er in iemand omgaat die anorexia heeft. Het geeft geen inzicht in de vraag 'hoe heeft het zo ver kunnen komen' of in de medische gevolgen.
Samenvatting
Anorexia. Een ziekte waar iedereen wel een beeld van heeft. Een extreem mager en bleek meisje op een weegschaal, dat in de spiegel kijkt en een dikke variant van zichzelf ziet. Of datzelfde meisje dat voor een bord zit met een appel erop, waarvan ze nog geen hap genomen heeft. Kleding die veel te groot geworden is.
Toch vrees ik dat de waarheid iets afwijkt van dit beeld. Dat anorexia niet is wat hierboven beschreven staat, dat het een ziekte is die dieper gaat dan (niet-)eten of afvallen. Om die reden neem ik je mee in de wereld van Renée. Zij wordt op zeventienjarige leeftijd voor het eerst opgenomen in een eetstoorniskliniek om daar de complexe strijd te voeren tegen haar ziekte.
Over de auteur
Leonoor de Groot (2001) is een jonge schrijfster uit omgeving Utrecht. Zij schrijft al van jongs af aan verhalen en heeft door jarenlange eigen ervaring in de psychiatrie het werk Lange tanden geschreven. Naast schrijven heeft zij ook een passie voor theater en houdt zij van kunst. Lange tanden is het eerste boek dat Leonoor af heeft gerond, na het schrijven van veel onafgemaakte verhalen.
Bekijk de website van Leonoor via: https://leonoordegroot.wixsite.com/mijnsite
Productinformatie
- ISBN
- 9789464033021 / 978-94-640-3302-1
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 12-06-2020
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Romans
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 288
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Soms is het veilig om terug te denken aan het verleden. Als je je bezighoudt met wat al geweest is, hoef je je minder druk te maken over het nu. Vroeger is iets waar je geen invloed meer op hebt. Het is toen gegaan zoals het is gegaan en dat heeft meestal een reden. Je kunt spijt hebben van de situatie, maar hem niet meer veranderen. De tijd is immers niet terug te draaien.
Voor sommigen is dit een stressbron en roept dit frustratie op, maar mij geeft het alle rust. Wat je toen hebt gedaan of de keuze die je toen hebt gemaakt is een gegeven en daarmee moet je het doen, wat je er nu ook van vindt. Het enige waar je nu nog invloed op uit kan oefenen, is wat je nú doet. De rest is onomkeerbaar.
En ik denk dat dat voor mij op dit moment het probleem is. Dat wat ik nu doe, straks ook onomkeerbaar gaat zijn.