Het spook dat kanker heet

Kanker is angst, meedogenloos, afwijzend én: kanker is er voor iedereen. Met deze aangrijpende woorden weet de auteur Rob Thiele de lezer diep te raken. Door van de ziekte een personificatie te maken weet hij het onbeschrijfelijke tastbaar te maken, alsof de lezer het in de ogen kan aankijken. De gedichten, soms rauw, soms troostend, soms niets ontziend, zijn altijd realistisch. Vanuit zijn levenservaring en professie als therapeut voor cliënten die voornamelijk bezig zijn met rouwverwerking had Rob niet verwacht dat de kanker ook hem zou treffen. De teksten komen binnen als helend, maar ook als waarheid. De waarheid dat de ziekte kanker niets ontziend is en iedereen kan overkomen. Maar ook dat het niet het einde hoeft te betekenen, omdat kanker in veel gevallen te genezen is.

Rob Thiele (1955) is op 60-jarige leeftijd na een werkzame periode als psychosociaal- emotioneel therapeut met keuzepensioen gegaan. Samen met zijn vrouw is hij toen van Dordrecht naar De Kiel (Drenthe) verhuisd. Kort daarna werd hij geconfronteerd met kanker. Tijdens en na de constatering van prostaatkanker, de operatie en het genezingsproces komen er woorden, zinnen en teksten op in het hoofd van de auteur van deze gedichtenbundel, die hij wel op papier moet zetten. Deze gedichtenbundel leest als een verhaal van iemand die de balans hervindt, de processen begrijpt en weer in harmonie met zichzelf en zijn omgeving leeft. Een confrontatie en een troost, geschreven door een ervaringsdeskundige.

Kanker is een ziekte waarmee vrijwel alle mensen te maken kunnen krijgen. Je hoort het van iemand uit je omgeving of het treft jezelf. In mei 2018 werd bij mij kanker geconstateerd. Tijdens het gesprek met de specialist kwam al snel naar voren dat ik zo spoedig mogelijk geopereerd moest worden. Er waren kwaadaardige agressieve tumoren gevonden in mijn prostaat. Echter, er liep voor de operatie het één en ander fout.

Zes dagen voor ik geopereerd zou worden, kreeg ik een ernstige longembolie aan beide kanten van de longen, wat zich vervolgens uitmondde in een longinfarct. Vijf maanden later werd ik alsnog geopereerd. Tijdens mijn revalidatie borrelden allerlei woorden en zinnetjes in mij op die mij uitdaagden om gedichtjes en proza te schrijven. Daarnaast was ik in mijn werkzame periode psychosociaal- emotioneel therapeut met als specialisatie trauma-, rouw- en verliesverwerking in de brede context en behandelde ik mensen met een agressie problematiek. Naast het behandelen van cliënten was ik mindfulness-trainer in de MBSR (Mindfulness-Based Stress Reduction) en MBCT (Mindfulness Based Cognitieve Therapie), met als specialisatie mindfulness en rouwen.

In de periode als therapeut heb ik veel verhalen en ervaringen van oud-cliënten mogen aanhoren. Tijdens de gesprekken in onze sessies en de stervensbegeleidingscontacten vertelden zij mij welke impact kanker op hun eigen leven en op de directe omgeving had. Vaak schrijnende verhalen over o.a. kinder-en partnerverlies vanwege de onmacht die zich afspeelde tussen hen en het verlies. In sommige gevallen kwam het voor dat een zogenaamde verminking vanwege een operatie zelfs partners uit elkaar dreef. Bijvoorbeeld het verwijderen van borsten bij de partner en/of een algehele impotentie of de fysieke en geestelijke pijnen die mensen na een operatie achtervolgden en daardoor niet volledig maatschappelijk meer konden functioneren.

Opmerkzaam is te noemen dat het hebben van kanker niet altijd leidt tot de dood. Veel mensen genezen van kanker omdat de medische wereld baanbrekend werk verricht en verzet. Zo zijn er inmiddels veel nieuwe behandelmethoden en medicijnen ontwikkeld.

Hoe gek het misschien ook voor de lezer klinkt: ik ben content met het feit dat ik zelf geconfronteerd werd met kanker. Mijn ziekteproces rondom kanker heeft mij veel inzicht gegeven over mijn bestaansrecht en emotionele draaglast. Het heeft mij o.a. ook over de verbinding, die ik toentertijd met mijn oud-cliënten had, inzicht gegeven hoe zij zich werkelijk gevoeld moeten hebben.

Naast dat het mij veel stof tot nadenken heeft gegeven, is mijn creativiteit een ‘openbaring’ geweest. Ik schrijf o.a. veel gedichten, proza en haiku’s.

Pijn

Pijn is een signaal

Pijn is fysiek en mentaal

Pijn is vervelend

Pijn is verwarrend

Pijn leidt je af

Pijn stagneert je bezigheden

Pijn vraagt om erkenning

Pijn is pijn

Pijn is dat, wat jij alleen voelt.