Bob Harley, de erfgenaam

Bob is een sportieve jongeman van zeventien, bijgenaamd Bob Harley, die samen met zijn drie vrienden, de jonge karateka Luke, de geniale rolstoelpatiënt Tim, en de over paranormale krachten beschikkende Waite, woont in het klooster van de Zusters van Liefde. Zij vormen samen de “Freaks” en worden bijgestaan door Nadia, een mooi jong meisje dat stiekem verliefd is op Bob. Bob weet niet dat hij op zijn achttiende verjaardag van zijn overleden biologische vader een immens fortuin zal erven. Dat is echter buiten de beruchte gangster Freddy Calson gerekend die ook op de erfenis aast.

Patrick Vanhimbeeck is van opleiding eigenlijk geneesheer en runde gedurende meer dan 40 jaar een bloeiende huisartsenpraktijk te Blankenberge. Tussen de patiënten door vond hij echter ook nog tijd voor zijn andere passie, het schrijven. Zo was hij korte tijd dialoogschrijver voor de succesvolle soap Thuis van de VRT en schreef hij meerdere, volledig uitgewerkte, scenario’s voor de comedyserie Verschoten en Zoon van de Vlaamse commerciële omroep, VTM. Recentelijk zorgde hij ook voor de verhaallijnen van het stripalbum Nepwerk van “De Kiekeboes”. Sedert hij op pensioen is kwam er meer tijd vrij, wat leidde tot de uitgave van dit spannend jeugdboek. Veel leesplezier.

De dikke begon met beide armen te molenwieken in een poging om zijn evenwicht te bewaren. Tevergeefs. Met een schreeuw donderde Dikke Marc naar beneden en bleef aan de voet van de trap liggen, huilend van de pijn.
‘Mijn been! Hij heeft mijn been gebroken, dat rotjong! Auw!’
Waite had zijn hoofddoek weer omgebonden en daalde kalm de trappen af, alsof er niets gebeurd was. Hij stapte over Dikke Marc heen, zonder hem nog een blik te gunnen. Dikke Marc keek Waite vol haat aan.
‘Grijp die kerel!’ schreeuwde Dikke Marc zijn trawanten toe. ‘Hij heeft mij van de trappen geduwd.’
‘Waite heeft je helemaal niks gedaan, want daarvoor stond hij veel te ver van je af,’ moeide Luke zich ermee. ‘En daarbij, ’t is je verdiende loon. Je moet kleine jongens in het vervolg maar met rust laten.’
De twee kompanen van Dikke Marc kwamen nu op Luke af. Ze wisten niet dat hij een karateka was. Als kind al was Luke gefascineerd door gevechtssporten. Na eerst een volleerd judoka te zijn geworden, was hij met karate begonnen, waar hij door zijn lenigheid en razendsnelle reacties een echt natuurtalent was gebleken.
‘Als jullie er heelhuids vanaf willen komen, zouden jullie beter meteen rechtsomkeer maken,’ verwittigde Luke langs zijn neus weg de twee die nu dreigend voor hem stonden. ‘Ik heb een zwarte gordel karate.’
‘En ik heb een veiligheidsgordel boksen,’ sneerde Jos de Kolos, en hij haalde meteen met een rechtse uppercut uit.
Met het grootste gemak ontweek Luke de slag, en gaf Jos in één moeite door een staalharde karatestoot in de maag. De kolos zakte op zijn knieën naast Dikke Marc neer, happend naar lucht als een vis op het droge.
‘Ook nog wat van plan?’ vroeg Luke met bliksemende ogen aan Lange Jan. ‘Of ben jij vlugger van begrip?’
Jan schudde bang van nee en hielp zijn broer overeind.