Witte meeuwen, zwarte kraaien

Terug van een avontuurlijke vakantie in Frankrijk, waarin hij de liefde van zijn leven ontmoet, bezoekt Ferdinand van Ballard zijn jeugdvriend Carel. Na een avondje ongeremd zuipen wordt hij wakker in diens studentenkamer. In de schemertoestand tussen waken en slapen, bij een forse kater en een komen en gaan van dromen, kijkt hij terug op zijn leven en herbeleeft hij zijn reis door Frankrijk, waarbij realiteit en fantasie hand in hand gaan. Zijn kindertijd werd beheerst door een chronische benauwdheid en zijn schooltijd door het plotselinge overlijden van zijn moeder, waar hij een meer dan bijzondere band mee had. Met zijn afstandelijke en afwijzende vader had hij een moeizame relatie. Lukt het Ferdinand om te gaan met de trauma’s uit zijn jeugd?

Wijnand Boonk (1946), woonachtig in Huisduinen, werkte vele jaren als dermatoloog in het ziekenhuis van Den Helder. Tijdens vakanties, vooral in Frankrijk, met een tot camper omgebouwde bestelbus, eerst met het gezin en later alleen met echtgenote, ontstond bij hem de passie voor schrijven. Geleidelijk aan heeft dit geleid tot het schrijven van een boek. Na zijn pensioen vond hij eindelijk voldoende tijd om het af te ronden.

Vijf dagen later werd ik vroeg in de ochtend badend in mijn zweet wakker. De nacht was danig verstoord geweest door nachtmerries. Nog wat trillerig stond ik op en liep naar het raam toe. Met veel moeite lukte het me het roestige raamslot te openen waarna een frisse nog nevelige zeelucht, geholpen door een landwaarts windje, het kleine hotelkamertje binnenstroomde. Ik keek naar buiten. In de verte dacht ik heel vaag de contouren van de Mont Saint-Michel te zien. Ik meende de karakteristieke vorm van het uit de zee oprijzende rotsachtige eiland met de zich naar de hemel uitstrekkende kathedraal te herkennen. Maar dit was waarschijnlijk een luchtspiegeling. Want de afstand die er in werkelijkheid bestond tussen het hotelletje waarin ik logeerde en de Mont Saint-Michel was hiervoor veel te groot. Waarschijnlijk kwam het door de overweldigende indruk die de rots gisteren tijdens mijn bezoek op me gemaakt had en het hachelijke avontuur erna.

Verdomme, wat was er allemaal gebeurd? Wat was er werkelijk gebeurd en wat waren dromen geweest, vroeg mijn duffe kop zich af terwijl mijn lichaam terugliep naar het bed. Ik ging op de rand zitten en dacht, starend naar het raam, diep na. De vorige dag was overweldigend geweest, maar in de nacht hadden akelige dromen, eindeloze gedachten en herinneringen me uit de slaap gehouden.