Voorkant
Voorkant cover
Achterkant
Achterkant cover

Over hoe mooi het was
Een blijvende herinnering

Auteur

Kim Huijben

Uitvoering
Hardcover
Prijs
20 ,99
Verzending
Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd
Vijf tot tien werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

Word auteur van je eigen levensboek. ‘Over hoe mooi het was’ neemt je mee op reis door je eigen herinneringen en ervaringen, met als doel iets prachtigs na te laten. Neem de tijd als je die hebt, voel de ruimte het boek steeds completer te maken. Deel foto's en verhalen. Deel persoonlijke ervaringen en die van familie en vrienden. Laten we niet wachten onze liefde en waardering met elkaar te delen. Nu is het moment!

Dit boek hoort in een ieders boekenkast, zodat we niet vergeten worden.

Over de auteur

Kim Huijben (1981) werd al op jonge leeftijd met de dood geconfronteerd. De verschillende emoties die door de dood werden opgeroepen, fascineerde haar. Toen zij op 29-jarige leeftijd weduwe werd en twee jaar later haar moeder verloor, besefte zij dat het leven en de dood onlosmakelijk aan elkaar verbonden zijn. Naast het proces van rouw ontstond tevens de behoefte de dood wat makkelijker bespreekbaar te maken. Ook vond zij het van belang niet te wachten onze liefde en waardering voor elkaar uit te spreken tot iemand er niet meer is. Hieruit is dit boek ontstaan, waarbij de eigenaar wordt uitgenodigd auteur te worden van zijn of haar eigen levensverhaal.
In haar dagelijks leven coacht en begeleidt Kim mensen op het gebied van stress, burn-out en veel andere levensthema’s vanuit haar eigen praktijk in Utrecht.

Productinformatie

ISBN
9789464033670 / 978-94-640-3367-0
Uitgeverij
Boekscout
Verschijning
03-07-2020
Taal
Nederlands


Uitvoering
Hardcover
Pagina's
86
Formaat
A4
Illustraties
Ja

Inkijk

Hoewel de dood ons allen staat te wachten, bekijken we haar vaak met argusogen. Vanuit het leven bezien is dit misschien niet zo gek. De dood is tenslotte voor de meesten van ons onbekend en we ervaren haar meestal als erg angstaanjagend. Het definitieve; nooit meer even met elkaar kunnen lachen, dat fijne gesprekje, een knuffel of gewoon goed ruzie maken, maakt het pijnlijk voor de geliefden die achter blijven.

Ik werd al op jonge leeftijd met de dood geconfronteerd. Eerst door ouders van ouders die, meestal op respectabele leeftijd, kwamen te overlijden. Het verdriet en soms ook de opluchting die dit bij mijn ouders teweeg bracht vond ik fascinerend. Het raakte een diepte in mij die ik niet eerder ervoer.

Op 29-jarige leeftijd, een jaar nadat ik moeder was geworden van een prachtige dochter, overleed mijn toenmalige man, Walter. Geplaagd door de ziekte ALS, blies hij in mijn bijzijn op 11 september 2010 zijn laatste adem uit. Hoewel ik, terugkijkend op twee jaar van ziekte waarbij leven en dood hand in hand gingen, veel verdriet heb gevoeld was dit zeker niet de enige emotie. Boosheid, gemis maar ook intens geluk, dankbaarheid en blijheid voor wat was geweest wisselden elkaar af.

Toen twee jaar later mijn moeder na een relatief kort ziekbed overleed, merkte ik het leven een klein beetje beter te begrijpen. Het besef dat iedereen die geboren wordt ook sterft, voelde ik tot in iedere cel van mijn lichaam. En dat bracht gek genoeg ook een bepaalde euforie met zich mee. Een gevoel van: dit is het. Mijn moeder werd 61 jaar. Mijn man werd 43 jaar. In een bestaan waarin de mens een strijd voert tegen de tijd, zou de conclusie kunnen zijn dat zij te jong waren. Wat bij mij overheerste was vooral de realisatie dat dit hun leven was.

Uw email wordt enkel gebruikt voor overleg over de betreffende review

Wordt getoond bij de review

Er zijn nog geen reviews over dit boek