In het licht van 't kruis
De Heer schijnt zijn licht op mijn leven

‘In het licht van ‘t kruis’ is een boek over het geloofsleven van de schrijver. Hij vertelt hoe God met hem bezig is om zijn levensopdracht te voltooien. Dit boek vertelt tevens hoe hij Kerstmis 2019 beleefde. Het waren namelijk twee bijzondere dagen tijdens het kerstfeest...
Ook schrijft hij over hoe zijn leven eruit zag voordat hij in God ging geloven. Dat leven bestond uit hobbels en kuilen. Na zijn bekering tot God was zijn leven ook hobbelig maar dit keer staat Jezus Christus aan zijn zijde. Wouter staat, zoals hij het mooi zegt, in het licht van ‘t kruis. Het kruis van Jezus die zijn licht schijnt op zijn ziel.

Wouter Laan (1981) komt uit Purmerend en woont in een woongemeenschap voor mensen met een beperking. Regelmatig gaat hij op retraite in het Liobaklooster. Daar in het Liobaklooster komt hij dichter bij God en heeft hij de inspiratie om te gaan schrijven. In het jaar 2006 heeft hij in kleine kring een boek uitgegeven. De lezers vonden dat hij mooi kon schrijven, dat smaakte naar meer. In het jaar 2015 heeft hij een boek geschreven genaamd Mijn Spirituele Reis. Door te luisteren naar Gods stem die als een wind door de stilte ruist krijg Wouter inspiratie.

Begin augustus 2011 zag ik in een droom een teken van het licht. Het voelde groots aan. Ik voelde intense vrede, liefde en geluk. Toen ik die maandag 26 september in het Sint Liobaklooster was en alleen was, begon geestelijk gezien de spirituele reis door het licht. Dinsdagavond 27 september ging ik verder aan het verslag. Toen ik naar bed ging, ging ik plechtig bidden voor het kruis dat in de slaapkamer hing. Ik kan niet verklaren hoe en wat, maar tijdens het bidden leek het wel alsof er een mysterieuze sfeer ontstond in de slaapkamer en het hele kloostergebouw. Alsof het een voorteken was dat er iets groots zou gaan gebeuren. Die bewuste nacht probeerde ik de angst voor het donker te overwinnen. Daarom deed ik het licht uit. Een hele tijd lang lukte het me om het licht uit te laten. Maar door een angstige gedachte kreeg ik paniekaanvallen. Op een geven ogenblik deed ik een lampje aan.

De volgende morgen brak aan. Het was woensdag 28 september. De dag waarop ik zo lang had gewacht. De dag dat ik als oblaat zal toetreden tot het Benedictijnse kloosterorder van het Sint Liobaklooster. In de ochtend hadden we een kringgesprek. Iedereen die aan het woord wilde komen kon zijn of haar zegje doen. Daarna hadden we van Zr. Karin een lezing over de regel van Benedictus. Vervolgens was er een kerkdienst, een mooie dienst. In mijn ziel wandelde ik door het licht naar het heiligdom, diep in het verborgene van mijn ziel.

Na de kerkdienst aten we in de refter. De maaltijd was erg lekker. Het was een bijzondere en een mysterieuze aangelegenheid. Na het eten hadden we een uurtje vrij. Ik ging mediteren. In mijn ziel wandelde ik door de mooi versierde gangen totdat ik in het centrum van mijn ziel was aangekomen. Ik voelde Gods nabijheid. Ik liep over van inspiratie en wijze inzichten. Ik voelde dat het moment van oblatuur aanstaande was.

Het was stilte voor de storm. De uren tikten weg. We gingen in een kring zitten en praatten over het koninkrijk van God. Eindelijk was het zover. We begaven ons naar de kapel waar de ceremonie begon. Johanna en Ariël van de kerkgemeenschap, Britney en Mariska van geloof en licht waren aanwezig bij de toewijding van oblaten. Na de toewijding was het feest. We gingen met z´n allen eten in het gastenverblijf. Het was erg gezellig. Op de volgende bladzijde kunt u mijn zelfgeschreven charta lezen. Dit is een echter aanrader!