Dit mooie, zacht, maar sterk geschreven boekje zal je niet eerder (ook niet voor een pauze) dichtslaan vóórdat je het uitgelezen hebt... geen cliffhanger, noch tearjerker of 'how to' boek, maar eerder een pageturning introspectie die boeit en die menigeen zich zal doen afvragen: "hoe ging dat bij mij, toen ik in de miserie zat?". Want hetgeen Ulenaers hier zo meeslepend vertelt is heel herkenbaar maar het is niet voor iedereen weggelegd om soortgelijke ervaringen zó krachtig en begrijpelijk te verwoorden.
Eén van mijn lievelingsauteurs is Fjodr Dostoshewski, die het lijden van mensen als fundament ziet voor een doorwrocht leven. Het boekje van Patricia Ulenaers past in die traditie. Pas op! ik plaats het met dit oordeel niet in dezelfde klasse als het proza van FD, maar het kijkt om het hoekje er van...
enige minpunt vind ik dat sommige anekdotes aangehaald worden op voor mij anachronistische momenten...Maar niettemin: chappeau!
Eén van mijn lievelingsauteurs is Fjodr Dostoshewski, die het lijden van mensen als fundament ziet voor een doorwrocht leven. Het boekje van Patricia Ulenaers past in die traditie. Pas op! ik plaats het met dit oordeel niet in dezelfde klasse als het proza van FD, maar het kijkt om het hoekje er van...
enige minpunt vind ik dat sommige anekdotes aangehaald worden op voor mij anachronistische momenten...Maar niettemin: chappeau!