Ge kunt niet vliegen zonder vleugels
Het verhaal van een jonge rakker uit ’t Dokske

Niets of niemand kan vliegen zonder vleugels, enkel vallen en opstaan. En dat is wat Rudy ook doet in zijn jonge levensjaren tijdens de jaren zeventig. Hij groeit op in 't Dokske, een arbeiderswijk vlakbij de haven van Antwerpen. Samen met zijn makkers wil hij de verveling doorbreken met kattenkwaad. Maar daar blijft het niet bij. Gedreven door de slechte relatie met zijn gewelddadige stiefvader en pathische moeder maakt hij verkeerde keuzes en slaat hij het verkeerde pad in. Op zoek naar vertier, vluchtend van de kwelling des huizes. Vindt hij een uitweg of is zijn lot reeds voorbestemd? Het verhaal is gebaseerd op ware gebeurtenissen.

NICOLAS ROSSENEU (°1973 te Antwerpen) is criminoloog, muzikant en schilder. Ge kunt niet vliegen zonder vleugels is zijn debuut als romanschrijver.

Rond een uur of dertien kroop ik uit mijn bed, met een hoofd dat niet anders aanvoelde dan elke andere zaterdagmiddag: redelijk houterig, maar verder zoals gewoonlijk dus. Ik keek snel uit het raam om er zeker van te zijn dat er geen politie voor de deur stond. Op de koer was niets te zien en ook in huis was niets speciaals te merken. Ik negeerde de blik van Marcel Schillemans en begon met een klein hartje aan mijn ochtendritueel: hoofd onder de kraan, drie droge boterhammen door de keel, tanden poetsen en de broek in. Het leek me beter om te doen alsof er niets was gebeurd en mezelf voor te houden dat ik de croissants en boterkoeken voor later hield. Voor als het geld niet enkel was geteld, maar ook en vooral was veilig gesteld. Vandaag was het nog te vroeg om zelfs nog maar mijn kleinste dromen ten gelde te maken en dus bleef het bij die droge boterhammen. Na even wikken en wegen, besloot ik om naar de Zoeten Inval te gaan en te zien of alles nog snor zat. In het weekend was dit onze start- en vergaderplaats, op zoek naar spanning en vertier voor de latere dag of avond. Ik moest mijn kop laten zien zodat er geen vragen zouden worden gesteld en dat verwachtte ik tevens van Freddy. Ik gaf de kippen hun granen en ploeterde doorheen de wind naar de stamkroeg. Ik stapte naar de toog om een praatje met Jos te slaan. Hij was immers altijd als eerste op de hoogte van het reilen en zeilen van zijn klanten, dus ging ik mijn oor te luisteren leggen. Een misdrijf stopt namelijk niet bij de daad alleen en de betere nazorg mocht niet worden genegeerd.