Als het donker wordt...
Opeens loopt het anders dan verwacht

Het is koud en de wind laat de sneeuw alle hoeken van Nederland zien. Eva en Saar, twee stoere meiden, zijn op de terugweg van Ameland naar hun huis in Giethoorn. Onderweg in de trein worden ze herkend door vier enge mannen. Afgelopen zomer waren de meiden in het nieuws geweest. Ze hadden samen met hun drie even stoere buurjongens een diefstal opgelost. Het laatste stuk van de reis is per fiets. Maar door de dikke sneeuwbuien is dat niet mogelijk. De buurjongens Gies en Sjoerd schieten hun te hulp. Met de tractor en kar rijden ze Eva en Saar tegemoet. Als ze alle vier in de warme cabine van de tractor zitten en bijna thuis zijn gebeurt er iets onverwachts. Het heeft grote gevolgen. Ze moeten onderduiken. Maar waar? En dan wordt het donker…
 

Rolina Ombashi ( 1965) is in het mooie waterdorp Giethoorn geboren en getogen. Als laatbloeier onder de schrijvers, had ze al vanaf de middelbare school het verlangen ooit een “spannend jeugdboek” te schrijven. En eindelijk is het er dan van gekomen. Inmiddels heeft ze de smaak te pakken en is haar tweede boek ook een droom die uitgekomen is.

Saar, die net als de anderen EHBO op school heeft geleerd, schiet in haar rol van EHBO-er en spreekt de man aan.

‘Alles goed, meneer?’ vraagt ze met een kleine trilling in haar stem, nog niet helemaal bekomen van de schrik.

‘Ik denk dat ik mijn been gebroken heb en mijn schouder is uit de kom,’ kreunt de man. ‘Kijk naar de anderen alsjeblieft.’

Dan trekt Gies het achterportier open. Daar zien ze twee mannen zitten.

‘Het zijn de Engelssprekende mannen uit de trein,’ zegt Eva.

Ze zitten onder het bloed en zijn lijkbleek. Ze zijn helemaal nat. De auto is net lang genoeg met de achterkant in het water geweest om vol te lopen. Naast de bestuurder zit niemand. De deur is ook nog dicht, dus is er niemand uit de auto geslingerd.

Eva die nog steeds met de meldkamer in contact staat, legt de situatie uit. De brandweer wordt afgemeld. De auto staat immers weer op het droge.

Er wordt Eva verteld hoe ze handelen moeten.

Saar heeft de eerste man onderzocht zoals de mevrouw van 112 via Eva haar opgedragen heeft. De beide mannen zijn tot hun middel doorweekt en trillen als een bladriet. Ze proberen hun gordels los te krijgen om uit de natte auto te klimmen.

Dan zien ze een andere auto naderen.

‘Misschien kunnen ze ons helpen,’ zegt Saar.

De man van de foto achter het stuur roept: ‘Wegwezen jongens, foute boel!’ Hij heeft het nog niet gezegd of de kogels vliegen hun om de oren.

Met z’n vieren duiken ze in de sneeuw achter de auto.

De man achter het stuur grijpt naar het hendeltje naast zijn autostoel en laat zich plat achterovervallen. De mannen op de achterbank laten zich opzij vallen en liggen nu met hun bovenlichamen plat op de achterbank.

De meeste kogels komen op de tractor terecht en in de sneeuw naast de auto. Sjoerd trekt de rode muts van Eva met een wilde ruk van haar hoofd.

‘Weg met dat rode ding,’ zegt Sjoerd. ‘Je bent een levende schietschijf.’

Snel stopt hij hem onder zijn jas.

Plotseling horen ze ook schoten uit een andere richting komen.