Bicky, Ibeke en Woezy zijn drie hondjes en beste vriendjes. Ze wonen samen bij een liefdevolle familie en beleven knotsgekke avonturen. Ze vliegen met vogels naar een pretpark, een grote hond leert hen schaatsen en zijn ze nu gaan zwemmen met een standbeeld? De familie wordt in de fantasiewereld van de hondjes meegezogen; of is het nu toch allemaal echt?
50% van de opbrengst gaat naar Dierenasiel van Sint-Truiden
Vanessa Hamerijckx woont in Beauvechain met haar man en drie hondjes. Naast haar voltijdse baan is ze vrijwilliger voor het Dierenasiel van Sint-Truiden en ondersteunt ze verschillende goede doelen. Haar passie voor dieren brengt het beste in haar naar boven en laat haar toe haar fantasie de vrije loop te laten gaan. Vanessa wilde een vrolijk en humoristisch verhaal vertellen dat een glimlach op het gezicht van de lezer tovert.
De dag was echter nog niet voorbij en papi, mami, omi en opi hadden nog enkele verrassingen voor ons in petto. Ze liepen de tuin in en wenkten ons. Grote zus Ibeke en ik waren nieuwsgierig en volgden. Papi ging naar het tuinhuisje en enkele seconden later keerde hij terug met een zachte voetbal. Grote zus ging als een bezetene tekeer. Ze sprong in de lucht en begon enthousiast rond te tollen.
“Rustig maar, Ibeke”, zei papi met een kalme stem. Hij legde de voetbal op het gras en gaf er een trap tegen. Ik wilde de bal achternalopen, maar grote zus leek wel een bulldozer. Ze gaf me een duw en bracht de bal tot stilstand.
“Zeg Ibeke, kan je niet uitkijken?”, riep ik haar boos toe.
“Nu niet, Bicky,” riep ze terug, “nu niet. Tijd om te voetballen!” Ze duwde met haar neus tegen de bal en liep er snel achteraan. Mami kwam naast haar staan, trapte de bal weg en liep erachter. Grote zus Ibeke was echter sneller en had de bal veroverd.
“Nu is het aan mij!”, riep papi. Hij probeerde de bal van haar af te pakken, maar zo gemakkelijk was dat niet. Na lang proberen, lukte het dan toch. Papi maakte een schijnbeweging en de bal ging de andere richting uit. Iedereen liep enthousiast achter de bal. Ik zat op het gras en keek toe.
“Wat scheelt er, ventje?”, vroeg opi. “Speel je niet mee? Grote zus Ibeke is misschien een beetje te hevig voor jou?” Opi had het goed gezien. “Dat is niet erg hoor, Bicky”, glimlachte hij. Opi liep naar de tuinbank en zette zich neer. “Kom je op schoot zitten, kleintje?”, vroeg hij. Ik kwispelde en sprong op zijn schoot. Terwijl grote zus Ibeke met papi en mami aan het voetballen was, kwam omi ook op de tuinbank zitten. Ze begonnen me lekker te aaien en verwennen. Laat die gekke jarige maar spelen met haar bal, dacht ik bij mijzelf, terwijl ik van de massages van opi en omi genoot.