Slaaf!
Het waargebeurde verhaal van een Vlaardingse jongen als slaaf in Algiers

De dertienjarige Teunis Metzon is een leergierige jongen die altijd met zijn neus in de boeken zit. Toch is zijn grootste wens om later stuurman of kapitein te worden. Als hij voor een handelsreis op het schip van zijn vader mee mag, kan hij zijn geluk niet op. Zijn veilige leven neemt een drastische wending als het schip voor de Portugese kust gekaapt wordt. Met de hele bemanning van het schip belandt hij in een slavengevangenis in Algiers. Daar moet hij zich aanpassen aan de slechte omstandigheden en het harde leven van de slavenarbeid. Hij ontmoet een Algerijnse jongen die een mysterieuze band met hem blijkt te hebben. Ontsnappen lijkt onmogelijk. Zal hij ooit zijn tweelingzusje Neeltje en Vlaardingen terug zien?

Nellemieke Aalders (1956), onderwijzeres, ontdekte dat een voorvader als slaaf geleefd had in Algiers. Geschiedenislessen waren altijd al haar favoriet. Zij kon niet anders dan daar een boek over schrijven. Dit debuut vertelt het verhaal van haar verre voorvader.

  Teunis vliegt overeind. Au! Hij stoot gemeen zijn hoofd tegen de balk boven hem, wrijft over zijn kruin en kijkt slaapdronken rond. Schreeuwde Willem daar zo? Droomde hij? In de kajuit duwen en trekken wildemannen iedereen uit de kooien het trapje op. Angstig knikt Teunis naar zo’n woeste kerel die vlak voor zijn kooi staat te zwaaien met een kromzwaard. Harde handen duwen hem omhoog. Er is geen mogelijkheid om aan te kleden. De anderen staan al bij de grote mast, terwijl de Turken hen met zwaarden bedreigen. Bange blikken worden uitgewisseld, niemand geeft een kik. Arie, zijn gezicht nat van de tranen, kijkt hem met grote angstige ogen aan. Langzaam dringt het tot hem door. Ze worden gekaapt! Hij voelt zijn benen slap worden. Hij trilt zo erg dat hij bang is om te vallen. Vader en kapitein Metzon staan bij de helmstok. Twee kapers in prachtige kleding roepen naar hen:

  ‘Roppi Roppi Christiani’ (Christen geef uw goed!). Teunis ziet dat het horloge van Metzon afgepakt wordt. Hij probeert oogcontact te krijgen met vader. Wil schreeuwen, maar er komt alleen een zacht rochelend geluid uit zijn keel.

  Vanuit de kajuit klinken geluiden. Kisten worden opengetrapt. Teunis krimpt ineen. Beseft dat zijn prachtige scheepskist als verloren moet worden beschouwd. Na een hoop gerommel en geschreeuw vanuit het achteronder komen de kapers het trapje weer op. De eerst nog halfnaakte kerels, zijn nu volledig aangekleed in de kleding van de bemanning. Notabene zijn eigen kiel, waar Neeltje zo trots op was, spant om de dikke buik van een kaper!

  ‘Alle haringen en makrelen in een ton.’ mompelt kok. Waarschijnlijk door de zenuwen kan hij niet stoppen met praten.

  ‘Die kerels hebben onze kleren aan, dat ziet er niet best uit. Moet ik zeker in mijn onderbroek door het leven gaan.’ Kok blijft mopperen en foeteren totdat een kaper een mes op zijn keel zet en hij van schrik zijn mond houdt. Meneer Magerman probeert zijn jas te pakken, die vlak voor hem op het dek ligt. Na een niet mis te verstaan gebaar van een dolk bij zijn keel, valt hij van schrik achterover.