Zomaar een dag

Wat houdt u bezig? Wat houdt de buurman bezig? Of uw familie? Wat is belangrijk in het leven? Waar draait het allemaal om? Wilt u antwoord op deze dikwijls lastige, toch zéér interessante vragen? Lees Zomaar een dag en misschien vindt u antwoorden. Niet allemaal, want sommige dingen moeten nu eenmaal een verassing blijven.

"Ik ben geboren in De Bilt (1983) en sinds 1996 woonachtig in het schilderachtige Hanzestadje Hattem. Ik kom uit een kleine familie die bestaat uit mijn ouders, broertje, zusje (met hun verloofden) en verder nog twee ooms en één tante. Mijn motivatie voor het schrijversschap is eigenlijk vrij simpel geweest; mijn overgrootopa was vroeger ook schrijver en tijdens mijn jeugd leek schrijven mij al spannend. In Hattem schrijf ik voor de lokale krant als onderzoeksjournalist en bovendien presenteer ik tenminste drie keer in de maand een radioprogramma aldaar. Journalistiek heeft me altijd al geboeid en een boek kon daarbij niet achterblijven."

In de bus kwam een nogal brede, dikke man tegenover me zitten. Hij was slechts gekleed in een korte broek en een luchtig flanellen overhemd waarvan de bovenste paar knoopjes los waren. Daar het volop zomer was keek niemand er van op. Zijn gebruinde gezicht stak scherp af bij zijn melkwitte benen, die zo te zien nog amper zon hadden gevangen. Ik schatte hem op een jaar of veertig, om en nabij. Naast me zat een jong meisje van een jaar of zeventien. De dikke man knipoogde olijk naar haar en tot mijn verbazing deed ze hetzelfde terug. Ik krabde even achter mijn oor. Wat is het toch voor een vreemd fenomeen dat tienermeisjes op oudere mannen vallen? Werkt het erotiserend... de gedachte dat zo'n oudere vent ervarener is? Beter dan jonge kerels, die in de bloei van hun leven zijn? Is het omdat ze meer bagage hebben? Weten ze meer van het leven dan tienerjongens? Ik snapte het niet. De man zei plotseling tegen haar: "Druk geweest, vandaag?" Ze glimlachtte innemend, gooide zwoel haar paardenstaart achterover en ze zei luchtig van niet. "Het viel mee." Zijn blik dwaalde zonder enige vorm van gêne langs haar benen, tot aan d'r voeten. "Leuke schoenen heb je aan... sexy hoor..." Ze lachte. "Dank je, vind je ze mooi?" "Zeker..." Hij veegde wat zweet van zijn vlezige voorhoofd. Nu volgde er enige tijd een stilte, zoals die in bussen weleens plegen te vallen. Nogmaals knipoogde hij naar haar en blééf haar aankijken. Ik dacht er het mijne van. Waarschijnlijk dacht ze zoiets van: kijk voor je, engerd. Nog even en ik klaag je aan bij de politie, wegens ongewenste intimiteiten, ofzo... De rest van de bus, incluis mezelf, werpen de twee af en toe steelse blikken toe. Allemaal benieuwd hoe dit zal aflopen. Plotseling buigt het meisje zich naar de dikkerd toe. "Pa, kan ik morgen bij jou en ma blijven eten?" Pffft. Ik gniffel zacht. Niks engerd. Niks politie... niks ongewenst... niks geen viezerik. Nee, gewoon een vader die zijn dochter tegenkomt in een bus, op een dijk, op een stralende dag.