De drakenbloedjes
en de vliegende Sneeuwballen

Het is vijf december, de nacht van Sinterklaas. Storm, een zevenjarige jongen, heeft zijn schoentje alvast gezet in afwachting van een speciaal cadeau.
Hij woont er niet enkel samen met zijn mama en zus Roos, maar ook met zijn drie drakenbloedvrienden.

Het zijn Madraki, Vidroku en Rodruka, die ’s nachts klokslag twaalf uur in het maanlicht, tot leven komen. Samen beleven ze in de nachten veel plezier en doen ze zich graag te goed aan allerlei lekkers. Maar ze bestrijden ook het kwaad, met name de Zwarte Nachtschade heks.

Wanneer ze merken dat er iets niet klopt tijdens de intrede van Sinterklaas op Storms school, gaan ze op speurtocht. Ze ontdekken dat de heks hiermee te maken heeft en beramen samen een slim plan.

Vicky Lenssen (1988) woont met haar zoon (8) en dochter (2) in Dilsen-Stokkem en is na haar studies als financieel bediende gaan werken. Sinds de geboorte van haar zoon, is lezen voor haar kinderen een vaste gewoonte geworden. Toen haar zoon naar het eerste leerjaar ging, is ze gestart met verhaaltjes te bedenken waarin zijn interesses voorkomen. In rijmvorm geschreven om het lezen én voorlezen plezierig te maken, maar bovenal een verhaal waarin genieten, lachen en leren samengaan.

Nu de nieuwe schoolweek weer is gestart, kijkt Storm ernaar uit,
om zijn klasgenoten te vertellen, over zijn Sinterklaasweekend, voluit.
Bij het rinkelen van de schoolbel zijn alle leerlingen in hun sas.
De meester laat dan ook iedereen zijn verhaal doen in de klas.
Elk kind beleefde wel één of ander geweldig feest.
Het is alleen zeer vreemd dat de Sint niet bij de Klim-Op school is geweest.
De andere jaren waren de klassen versierd met allerlei moois in de gordijnen gespeld,
en lag er snoepgoed van de Sint op elk kind zijn schoolbank tentoongesteld.
Bij het binnenkomen van de klas, juichten de kinderen dan dat de Sint was langsgekomen,
en smulden van al het lekkers terwijl ze de Sintelijkheden van hun klasgenoten vernomen.
Maar dit jaar dus niet,
hoewel niemand de reden inziet.

Storm bespreekt dit vreemd voorval met zijn drakenbloed-vrienden bij de volgende gelegenheid,
waarbij appetijtelijke versnaperingen, op traditionele toastjesavond, zorgen voor de gezelligheid.
Zoals gewoonlijk heeft hij weer het één en ander voor zijn vrienden bewaard,
en wacht hun samen met Snuffie op, om middernacht, terwijl hij naar de wijzers van de klok staart.
Het is kleine drakenbloedzus die de overgebleven ovenhapjes verslindt,
terwijl haar grote zus de kinderchampagne voortreffelijk vindt.
Hun grote, stoere broer is dan weer verrukt van de gekleurde kinderdrop,
maar merkt al snel de bezorgdheid van Storm op.
Wanneer Storm intussen het voorval uitlegt, ziet Madraki dat het hem ongerust maakt.
“Zien jullie het zitten om buiten een kijkje te gaan nemen?” vraagt hij, terwijl de laatste drop in zijn mond geraakt.