Eén op de vier mensen in het onderwijs heeft last van burn-out klachten. Judith Olie veranderde ook plotseling van alleskunner in een nat vogeltje op de bank. De Arboarts vroeg zich af wat iemand zoals zij deed in het onderwijs; creatief, sensitief, non-conformist. Deze vraag liet Judith niet los in haar herstel. Want onze jongeren hebben juist creatieve geesten, wilde heksen, intuïtieve piraten en rebellen nodig voor de klas. Ze ontwikkelde een methode waarbij de kern van de eigen motivatie, goede zelfzorg, intuïtie, verantwoordelijkheid nemen en inspiratie een duidelijke rol spelen. Waarmee de docenten authentiek, inspirerend en vol energie dit belangrijke beroep kunnen uitoefenen. Waarbij je wordt uitgenodigd een Bohemian Docent te worden; een artistiek type dat een vrolijk en zorgeloos leven leidt.
Judith Olie wist al van kleins af aan dat ze met ‘moeilijke jongeren’ wilde werken. Dat dit in het onderwijs zou plaatsvinden, had ze van te voren niet bedacht. Toch werkt ze al 23 jaar voor de klas, waarvan 16 jaar in het voortgezet speciaal onderwijs. Ze volgde de SPH, de lerarenopleiding omgangskunde & trainer Sociale vaardigheden en de master SEN Gedragsspecialist. Buiten het onderwijs om is Judith altijd bezig met het creëren; schilderijen, artjournals, illustraties, bohemian
handwerk, verbouwen van het huis, het opknappen van een camper, het bouwen van een website en het opzetten van een eigen bedrijfje. Judith woont in Utrecht samen met Remco en dochter Noa.
www.bohemian-docent.nl
AUTONOMIE
Vraag: Hoe heb jij leren fietsen? Als je het niet meer weet, vraag het dan eens aan je ouders. Heeft je vader je in je kraag vastgehouden en is hij met je mee gerend? Kreeg je zijwieltjes gemonteerd die steeds iets hoger werden gezet? En wanneer werd je voor het eerst losgelaten? Wanneer mocht je in het verkeer fietsen?
Stel je voor dat je nog steeds wordt vastgehouden in je kraag, dat je niet alleen de weg op mag. Dat je zijwieltjes er nog aanzitten en je bejaarde moeder hijgend met je mee rent. Geen fijn idee toch?
In het onderwijs zie je dit soms wel gebeuren. Omdat de docent de controle wil houden en zich verantwoordelijk voelt, mogen de leerlingen zich alleen op de gebaande paden begeven. De leerlingen moeten zich conformeren en hierdoor wordt de ruimte waarin geëxperimenteerd mag worden, steeds meer ingeperkt. Tot het moment waarop de leerlingen niet meer durven experimenteren en alleen nog maar kiezen voor de veilige weg waarvan ze weten dat ze hierin niet kunnen falen. Ze durven niet meer te spelen. Niet alleen omdat alle volwassenen ze steeds waarschuwend wijzen op alle consequenties, maar ook omdat ze niet goed leren om te vallen en weer op te staan.
Maar waar leer je dan het meeste van? Juist het alleen rijden in het verkeer, het opdoen van nieuwe ervaringen, het vertrouwen krijgen dat je de weg naar huis zult terugvinden.
Autonomie is de vrijheid om zelf te mogen bepalen hoe je iets wilt aanpakken. Zelfsturing. Het gebrek aan continue bemoeienis. En deze autonomie is een groot goed. Een autonoom individu kan eigen keuzes maken en heeft geleerd de consequenties van deze keuzes te dragen. Hij heeft geleerd om na het vallen weer op te staan.