Voorkant
Voorkant cover
Achterkant
Achterkant cover

Niet voor herhaling vatbaar

Auteur

Juliette Maslow-Rosenkamp

Uitvoering
Paperback
Genre
Romans
Prijs
20 ,50
Verzending
Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

‘Je bent van mij of van de aarde,’ zei hij.
Ik antwoordde: ‘Dan ben ik nog liever van de aarde.’


Niet voor herhaling vatbaar, dat is wat een huwelijk met een gewelddadige partner is. Dat het voor de buitenwereld verbazingwekkend is dat een stoere en slimme vrouw toch slachtoffer van huiselijk geweld geworden is, zorgt er alleen maar voor dat het onderwerp nog steeds in de taboesfeer blijft hangen. Huiselijk geweld kan echt iedereen overkomen. Maar hoe ontstaat zo’n gewelddadig huwelijk? Wat gaat er aan vooraf? Wanneer is het echt genoeg en stap je op? En wat zijn daarna de consequenties? Julia vertelt op semi-sentimentele, licht sarcastische wijze hoe het is om in een huwelijk met huiselijk geweld verzeild te raken. Hoe heftig het is als je partner zich ontpopt van lieve, begripvolle man tot psychopathische, mishandelende leugenaar.

‘Ik dacht alleen maar aan het feit dat hij mijn lichaam misschien wel kapot kon maken, maar dat mijn ziel onaantastbaar was.’

Over de auteur

Juliëtte Maslow-Rosenkamp (Deventer, 1982) is schrijfster van tientallen kinderboeken (o.a. Geronimo Stilton, Familie Muis en De Leesfee) en scenario’s voor Sesamstraat. Niet voor herhaling vatbaar (2012) is haar debuutroman voor volwassenen, waarmee zij hoopt het onderwerp huiselijk geweld bespreekbaar te maken. Naast schrijven is zij ondernemer op het gebied van media en communicatie met haar onderneming JuStRo mediaproducties.
https://www.justromedia.com/


Productinformatie

ISBN
9789464036329 / 978-94-640-3632-9
Uitgeverij
Boekscout
Verschijning
14-08-2020
Taal
Nederlands

Genre
Romans

Uitvoering
Paperback
Pagina's
156
Formaat
A5
Illustraties
Nee

Inkijk

Mijn eerste reactie als er iets ergs gebeurt, waarbij ik me gekwetst voel, verdrietig, geschrokken, teleurgesteld of welke pijn dan ook, is op slot gaan. Alsof er een onzichtbaar muurtje om me heen getrokken wordt. Ik handel technisch gezien normaal de rest van de dag en voel wel de pijn in mijn hart – of lichaam – en ben me daar bewust van, maar verder doe ik alles wat ik normaal gesproken ook zou doen. Zodat ik bijna ga twijfelen of het gebeurde wel echt heeft plaatsgevonden. (Op de wc drong zich de realiteit dan ook telkens aan me op; die blauwe plekken op mijn benen zaten er – voor de zoveelste keer – echt.)

Zo ook die bewuste dag dat ik besloot weg te gaan bij mijn ex. Mijn ex met zijn losse handjes, zoals ik het wel eens uitleg aan onbekenden of vage kennissen die vragen waarom ik gescheiden ben. Voor mezelf weet ik dat hij niet alleen losse handjes had, maar ook losse voetjes. Nou ja, voetjes … die grote schuiten van hem zijn geen voetjes te noemen, maar toch, het klinkt zo een stuk aangenamer. Mijn ex is zo iemand die niet boos wordt, maar zichzelf compleet verliest in razernij. De aanleiding was die ochtend – in zijn ogen wellicht - vrij simpel.

Sam was anderhalf en had een hekel aan zijn luier verschonen, dus daar hadden Sam en ik een leuke oplossing voor bedacht: Sam ging voor de televisie staan, met daarop een vrolijk kinderprogrammaatje, zodat ik hem, terwijl hij afgeleid was, kon verschonen. Meneer K. lag op de bank, want hij was altijd erg moe, of had weer last van een of ander nietszeggend kwaaltje en vond dat er een andere zender op moest. Terwijl ik hem uitlegde vanuit mijn gehurkte stand, dat ik dat zó zou doen, zodra Sam in een verse pamper zou ronddartelen, kreeg ik nogal wat negatieve verwensingen naar mijn hoofd geslingerd. Dat meneer K. mij diverse ziektes toewenste, was mij al wel vaker duidelijk geworden. Dus ik gooide de afstandsbediening naar hem toe; kon hij zelf lekker zappen. Dat vond hij waarschijnlijk een respectloze handeling, uitte dit door me nog meer ziektes toe te wensen. Zelfs een nieuw beroep. Iets wat je in pikante lingerie vanachter een raampje uitoefent. Zwijgzaam stak ik mijn derde vinger naar hem op en plakte de pamper van Sam vast. Vanaf mijn hurken kon ik hem vanuit mijn ooghoeken zien naderen.

Uw email wordt enkel gebruikt voor overleg over de betreffende review

Wordt getoond bij de review

Er zijn nog geen reviews over dit boek