Een Amsterdammer
Memoires Marinus Wiegel
- Auteur
-
Paulus Wiegel
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Biografieën
- Reviews
- 5,0 / 5 (1 reviews )
- Prijs
- € 21 ,50
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Over de auteur
Productinformatie
- ISBN
- 9789464312003 / 978-94-643-1200-3
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 24-12-2020
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Biografieën
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 178
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Ja
Inkijk
Kennismaking
Na dit debacle en de kennismaking bij de welgestelde familie Goeting, was het de beurt aan Elisabeth. Na enige tijd van verkering was voor haar het moment gekomen om haar aanstaande schoonfamilie, de Wiegels, een bezoek te brengen. Marinus had haar nog niet alles verteld over het reilen en zeilen binnen de familie Wiegel in de afgelopen jaren, maar daar kwam Elisabeth al snel achter…
Aldus werd er een afspraak gemaakt voor de thee op een zondagmiddag; adres Overtoom, tweehoog. Elisabeth werd met alle egards ontvangen door een keurige heer in een goed zittend kostuum. Dat was de vader van Marinus. Ze namen plaats in de voorkamer en genoten van het uitzicht op het verkeer en de tram, die op dit lange rechte stuk van de Overtoom snelheid kon maken.
Er werd niet veel gesproken totdat de kamerdeur openging en er een mevrouw in een witte jas verscheen met de vraag: “Wilt u misschien een kopje thee?” Eenieder knikte ja. Na wat verder gebabbel over koetjes en kalfjes, verscheen de dame in de witte jas weer om een geurig kopje thee te serveren. Dat alles liet Elisabeth over zich heen komen. Bij het afscheid bedankten Marinus en Elisabeth voor de heerlijke thee, waarna de twee het huis aan de Overtoom tweehoog verlieten. Marinus moest Elisabeth weer op tijd naar huis brengen, dat was hem op het hart gedrukt door zijn aanstaande schoonvader.
Elisabeth zat toch wel met wat vragen die ze moeilijk kon stellen in dit prille stadium. Maar al wandelend op weg naar het Bollandpark kwam het hoge woord eruit: “Wie was die mevrouw in haar witte jas die zo netjes de thee verzorgde?”
Marinus antwoordde kort en bondig: “Die mevrouw is de hospita van mijn vader Wilhelm bij wie ik inwoon; mijn ouders leven gescheiden.”
Oh, mijn hemel, dacht Elisabeth. Niet katholiek én van gescheiden ouders. Dat kan ik niet verkopen aan mijn vader en moeder. Dat wordt een drama. Zo conservatief als mijn ouders zijn, die keuren deze verkering nooit goed.
Vader Goeting kon de breuk binnen de familie Wiegel nog wel accepteren, maar van een eventueel huwelijk met zijn jongste dochter kon nooit sprake zijn, tenzij Marinus katholiek wilde worden. Maar die was lutheraan...