Een boek dat bestaat uit talrijke anecdotes welke direct of indirect te maken hebben met de (memoires van de) hoofdpersoon, de heer Marinus Wiegel, de bedoelde Amsterdammer. Vrijwel alle anecdotes zijn ten minste zeer boeiend en afwisselend omdat zij leuk, ondeugend, onvoorstelbaar en uniek zijn, maar ook omdat zij confronterend, ontroerend, verdrietig en soms (met name emotioneel) niet helemaal begrijpelijk zijn. De auteur laat zijn pen maar vooral ook zijn hart spreken en mengt daar waar het zijn vader betreft veel afkeurende woorden met woorden van een verborgen genegenheid.
Een Amsterdammer
Memoires Marinus Wiegel
- Auteur
-
Paulus Wiegel
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Biografieën
- Reviews
- 5,0 / 5 (1 reviews )
- Prijs
- € 21 ,50
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Na de eerste wereldoorlog kreeg je in Nederland de welstand van de jaren twintig. Daarna ontwikkelde zich de woelige dertiger jaren, waarin het boek emotie begint te krijgen. De crisistijd met de gevolgen van armoede en werkeloosheid, het vooruitzicht van een nog grotere tijd van teloorgang, de oorlogsjaren brachten vele gezinnen tot wanhoop. Wat niet verdween was de saamhorigheid onder elkaar en de humor. Het boek laat de lezer begrijpen hoe de situatie was in de tijdgeest van de jaren na de tweede wereldoorlog. Elk groot gezin had wel zijn problemen. De inzet om elkaar in de samenleving te ondersteunen was toen bijzonder groot. Waardoor er in veel gezinnen een vacuüm ontstond. Zelf ben ik ervan overtuigd dat je de gekregen energie maar één keer kunt uitgeven.
Over de auteur
Paul Wiegel (1946) komt uit Kennemerland. Hij is geboren en getogen in Bloemendaal. Tijdens de vele verjaardagen en bijeenkomsten met zijn broers en zussen werd er altijd veel gesproken over vader Wiegel. Zijn biografie was zeer imposant te noemen. Na elk samenzijn kwam de gedachte op om de anekdotes aan het papier toe te vertrouwen. In twee winterseizoenen en een voorjaar met veel researchwerk is het manuscript tot stand gekomen.
Productinformatie
- ISBN
- 9789464312003 / 978-94-643-1200-3
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 24-12-2020
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Biografieën
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 178
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Ja
Inkijk
Kennismaking
Na dit debacle en de kennismaking bij de welgestelde familie Goeting, was het de beurt aan Elisabeth. Na enige tijd van verkering was voor haar het moment gekomen om haar aanstaande schoonfamilie, de Wiegels, een bezoek te brengen. Marinus had haar nog niet alles verteld over het reilen en zeilen binnen de familie Wiegel in de afgelopen jaren, maar daar kwam Elisabeth al snel achter…
Aldus werd er een afspraak gemaakt voor de thee op een zondagmiddag; adres Overtoom, tweehoog. Elisabeth werd met alle egards ontvangen door een keurige heer in een goed zittend kostuum. Dat was de vader van Marinus. Ze namen plaats in de voorkamer en genoten van het uitzicht op het verkeer en de tram, die op dit lange rechte stuk van de Overtoom snelheid kon maken.
Er werd niet veel gesproken totdat de kamerdeur openging en er een mevrouw in een witte jas verscheen met de vraag: “Wilt u misschien een kopje thee?” Eenieder knikte ja. Na wat verder gebabbel over koetjes en kalfjes, verscheen de dame in de witte jas weer om een geurig kopje thee te serveren. Dat alles liet Elisabeth over zich heen komen. Bij het afscheid bedankten Marinus en Elisabeth voor de heerlijke thee, waarna de twee het huis aan de Overtoom tweehoog verlieten. Marinus moest Elisabeth weer op tijd naar huis brengen, dat was hem op het hart gedrukt door zijn aanstaande schoonvader.
Elisabeth zat toch wel met wat vragen die ze moeilijk kon stellen in dit prille stadium. Maar al wandelend op weg naar het Bollandpark kwam het hoge woord eruit: “Wie was die mevrouw in haar witte jas die zo netjes de thee verzorgde?”
Marinus antwoordde kort en bondig: “Die mevrouw is de hospita van mijn vader Wilhelm bij wie ik inwoon; mijn ouders leven gescheiden.”
Oh, mijn hemel, dacht Elisabeth. Niet katholiek én van gescheiden ouders. Dat kan ik niet verkopen aan mijn vader en moeder. Dat wordt een drama. Zo conservatief als mijn ouders zijn, die keuren deze verkering nooit goed.
Vader Goeting kon de breuk binnen de familie Wiegel nog wel accepteren, maar van een eventueel huwelijk met zijn jongste dochter kon nooit sprake zijn, tenzij Marinus katholiek wilde worden. Maar die was lutheraan...