Wat leuk! Ik ben geboren en getogen op Zaamslag (1969) en woon er nog steeds. Veel nieuwe dingen gelezen en vooral de plattegrond van Zaamslag in 1940 vind ik bijzonder. Mijn ouders leven niet meer maar wat hadden we hier gesprekken over kunnen hebben... Met veel plezier gelezen. Dankjewel!
Morgen doen ze het weer
De Tweede Wereldoorlog, beleefd door een Zeeuws-Vlaamse jongen op Zaamslag
- Auteur
-
Dan W. Dees
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Geschiedenis
- Reviews
- 5,0 / 5 (1 reviews )
- Prijs
- € 21 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
De auteur, Dan Dees, een geboren Zeeuws-Vlaming en zoon in het gezin van de dierenarts op Zaamslag, beleefde in zijn lagere schooltijd de Tweede Wereldoorlog. Na vele opleidingsjaren en uitoefening van commerciële functies in gerenommeerde bedrijven, vestigde hij zich in Epe als zelfstandig makelaar-taxateur van onroerende goederen, alwaar hij met vrouw en kinderen een stabiel gezin vormde. Naast mooie momenten en relaties en jaarlijkse vakanties in de Alpen, ondervond het gezin ook dompers voortkomend uit financiële crises in de tachtiger jaren. Na besluit als directeur en docent van een opleidingsinstituut voor vastgoed beroepen volgde een lange periode van "gepensioneerdheid".
Over de auteur
Het is er de schrijver van dit boek niet om te doen zich als historicus te presenteren maar louter en alleen om zijn kinderen en kleinkinderen eenvoudig duidelijk te maken hoe hij de Tweede Wereldoorlog meemaakte.
Dat mogelijk ook andere mensen daarin geïnteresseerd zouden kunnen zijn inspireerde hem nog wat extra om zijn herinneringen te vertellen.
Productinformatie
- ISBN
- 9789464310696 / 978-94-643-1069-6
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 19-02-2021
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Geschiedenis
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 178
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Ja
Inkijk
DE SJWAINHOEND
Onze hond, een felle foxterrier met de fijne Britse naam “Seppl” was dol op Duitsers. Hij begeerde er geen peper of zout bij, niet aangebraden of gekookt, hij lustte ze “rauw”. Elke dag was m’n moeder bang dat hij zou ontsnappen want wat moest ze ermee als hij met het halve Duitse leger als prooi terug zou komen. Zelfs als er vliegtuigen in de lucht waren wist het beest precies welke origine ze hadden. Als het geallieerde toestellen waren, dan ging hij tevreden slapen in zijn hokje in de keuken, maar als het Duitsers waren dan gromde hij en blafte hij in alle toonaarden, vooral de hele lage. Toch was er met rede met hem om te gaan. Als m’n moeder het boosaardige gedrag van Seppl een beetje beu was, dan zei ze tegen hem: ‘Het zijn Tommies.’ Na dat een paar keer herhaald te hebben, kalmeerde de hond, keek het vrouwtje argwanend aan, zo met de blik van: “Ik weet dat je me besodemietert maar goed, jou wil ik wel plezier doen!” Mijn zuster en ik waren slechte mensen in die tijd want we hadden er plezier in ons moeder te plagen door tegen Seppl te zeggen: ‘Nee hoor, het zijn moffen!’ De graad van boosheid waar dan de hond in ontstak was ongekend. M’n moeder deed dan weinig voor hem onder!
Op een dag was Seppl weg. De helft van zijn doorgeknaagde riem zat nog vast aan de poot van de keukentafel. Nog geen tien minuten later hadden we de “moffen aan het dansen”. Die “wachten” droegen laarzen met heel veel spijkers in het loopvlak en als er iets opwekkender is voor een moffen vretend ondier dan dat, mag u het zeggen. Seppl had er een te grazen genomen. De tanden stonden in de laarzen en de Duitsers stonden aan de deur, want daarheen was Seppl gevlucht na door de twee wachtposten haast doormidden geschopt te zijn. Hard bellen en bonken op de voordeur kondigden mijn moeder aan “hoe laat” het was. Ze luisterde geduldig naar de riedel: Schweinhund, einsperren, kaputt schiessen, ausradieren en verrückter hund. Ze zei tenslotte heel beleefd: ‘Dank u wel, ik kan u niet verstaan,’ deed de deur dicht en sprak Seppl aan: ‘Dat moet je niet te dikwijls doen; verrückter hoend. En nou in je hok, sjwainhoend!’