Samenvatting
Het vergeven waard is een verhaal waarin je wordt meegenomen naar het leven van Lynn. Lynn is een jonge vrouw met een heftig verleden dat haar nog steeds dag en nacht achtervolgd. Het heeft er voor gezorgd dat ze een muur rond haar hart heeft gebouwd waar niemand voorbij mag komen. Lynn denkt dat ze haar leven lang niet in staat zal zijn om mensen te vertrouwen.
Tot Dylan in haar leven verschijnt en haar alle pijn opnieuw laat voelen. Maar moet ze altijd in deze pijn leven? Of is er een manier om eindelijk te vergeven?
Over de auteur
Henrieke van der Hoek (2003) woont samen met haar ouders, zus en broertje in Veenendaal. Al sinds jonge leeftijd schrijft ze graag verhalen. Haar voorkeur ging uit naar verhalen waarin ze zich kon inleven in de hoofdpersoon. Ze koos daarom vaak een personage van wie ze gevoelens en emoties goed kon beschrijven. Schrijven is voor haar even wegduiken uit het echte leven en een kijkje nemen in een leven waar alles mogelijk is.
Productinformatie
- ISBN
- 9789464317022 / 978-94-643-1702-2
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 22-01-2021
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Romans
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 234
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Ze wilde afstand houden van elke man. Zeker een man als Dylan. En nu zaten ze hier, in het donker. En ze moest een nacht met hem doorbrengen. Samen met hem. Wat zou hij doen als ze zou slapen? Een rilling ging door haar lichaam.
‘Als je niet wilt antwoorden, negeer me dan. Maar schrok je van mij?’
Ze beet op haar lip. Moest ze hem nu gewoon negeren en doen alsof ze niets gehoord had? Maar dan was het antwoord al duidelijk genoeg voor hem. Maar tegelijk: als ze ja zou zeggen, zou hij ook door gaan vragen. ‘Ik denk dat ik gewoon schrok van je aanraking. Ik had het niet verwacht...’ Het was een tijdje stil en ze hoorde hem bijna denken. Waarschijnlijk begreep hij het niet. Het was ook vreemd, want waarom zou iemand schrikken van een enkele aanraking?
‘Zullen we gaan zitten? We kunnen moeilijk de hele nacht blijven staan.’
De hele nacht. Ze voelde een verstikkend gevoel vanbinnen. Ze wilde vragen of hij aan de andere kant van het magazijn wilde gaan zitten, maar het magazijn was klein en de andere kant was nog steeds te dichtbij. Daarmee zou ze waarschijnlijk alleen nog maar meer vragen uitlokken en dat wilde ze niet. Ze knikte, maar direct bedacht ze dat hij dat niet zag.
‘Oké.’ Haar stem was niets meer dan een fluistering en ze liet zich langzaam neerzakken op de grond. Het voelde koud aan en het drong door haar kleding heen. Ze verlangde meer dan ooit naar haar bed. Alleen. Ze drukte haar rug tegen de muur achter zich en ook die voelde ijskoud aan. Had ze nu maar wat warmers aan. Ze rilde kort. Ze voelde hoe hij naast haar neerzakte op de grond en zijn broek raakte haar been. Direct schoof ze wat meer naar links. Verder bij hem vandaan.