Leuk, spannend boek. Leest makkelijk weg!
Zeven dagen
Ik had alles voor haar over, álles
- Auteur
-
Luna Hendriks
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Young Adult
- Reviews
- 5,0 / 5 (1 reviews )
- Prijs
- € 20 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Op een dag ontvangt de zeventienjarige Reva een briefje met daarop een getal, nummer zeven. Ze zoekt er op dat moment nog niks achter en gooit het zonder na te denken weg.
Maar wanneer er in de dagen daarna meer briefjes volgen, die allemaal aftellen, wordt ze steeds ongeruster. Van wie zijn de briefjes en vooral: wat gebeurt er wanneer de zeven dagen om zijn?
Kan ze haar omgeving nog wel vertrouwen?
In “zeven dagen” volg je het leven van Reva, maar ook van de persoon achter de briefjes. Waarom doet diegene dit en wat is er met het getal zeven?
Over de auteur
Luna Hendriks woont in Arnhem en is negentien jaar. Ze studeert Pedagogiek aan de HAN in Nijmegen en wil later graag orthopedagoog worden. Schrijven was en blijft daarnaast nog een grote hobby.
Al van kleins af aan schreef ze verhaaltjes, wat op haar twaalfde leidde tot haar eerste boek.
Nu, een paar jaar later, vond ze dat het tijd werd voor een nieuw boek. Het idee van “zeven dagen” kwam opeens in haar op en ze is meteen gaan schrijven.
Luna hoopt vooral dat mensen het leuk vinden om haar boek te lezen. Zelf heeft ze er met veel plezier aan gewerkt en is ze alweer druk bezig met een volgend boek.
Productinformatie
- ISBN
- 9789464037890 / 978-94-640-3789-0
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 27-11-2020
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Young Adult
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 170
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Ik pak mijn schriftje uit mijn bureaula en begin alles op te schrijven. Hoe ze eruitzag, met wie ze praatte, wat ze deed. Dat doe ik wel vaker, meestal word ik er rustig van. Achteraf verbrand ik de blaadjes dan weer.
Soms erger ik me wel aan mezelf, als ik er later op terugkijk. Dan begrijp ik niet hoe ik zo obsessief kon zijn. Dan begrijp ik eigenlijk sowieso niks van hoe ik denk en wat ik aan het doen ben.
Soms, als de buien heel erg zijn, schrijf ik ook heel gedetailleerd op hoe ik haar zou willen wurgen. Hoe ik haar keel langzaam zou dichtknijpen en hoe haar lichaam zou tegenstribbelen. Hoe elk laatste beetje zuurstof zou verdwijnen.
Soms is het nodig om de mensen pijn te doen van wie we houden. Of andersom, dat de mensen van wie wij houden óns pijn doen. Het hoort er dus gewoon bij.
Mijn benen beginnen weer te wiebelen. Snel tik ik zeven keer met mijn knokkels op de vensterbank, in een vast ritme. Dan zucht ik luidruchtig en in een reflex scheur ik de bladzijde uit het schrift.
Met een harde klap belandt het schrift in de hoek van de kamer.
Mijn ademhaling gaat steeds sneller. In mijn lichaam voel ik van alles borrelen.
Ik werp nog een laatste blik op het blad en haal dan een aansteker uit mijn jaszak. Zonder er nog langer over na te denken, steek ik het blad in de fik.