Geweldig boek voor jong en oud. Makkelijk om te lezen en voor te lezen.
Samenvatting
Verhalen uit de Zolderkamer zijn gebundelde verhalen over twee jongvolwassenen. Vanuit een oprecht perspectief -wat kinderen nog bezitten- worden de alledaagse avonturen van Kos en Anna vastgelegd. Als lezer word je uitgedaagd om herkenbare situaties in een nieuw onschuldig daglicht te zien. De onbevangen aandacht voor kleine dingen die de wonderbaarlijkheid van het leven zichtbaar maakt.
Ooit geschreven als cadeau voor de echte Kos. Met de reden om die jongen een keer aan het lezen te zetten. En dat is gelukt.
Het resultaat is een vermakelijke dynamiek tussen het volwassen-zijn, met een bepaalde knipoog naar de boeken die we lazen toen we jonger waren. Een boek geschikt voor jong en oud.
Over de auteur
Shanna Peetoom (1995) schrijft al zolang ze zich kan herinneren. Ook toen ze nog niet kon schrijven; dan tekende ze het wel en moest haar moeder het verhaal opschrijven.
Al jong gefascineerd door literatuur; veel kinderboeken las ze meerdere malen uit.
Ze ontplooide zich in muziek, volgde een studie beeldende kunst, maar schrijven bleef ze altijd voor zichzelf doen.
Maar uiteindelijk is er dan toch een boekje gekomen. Geschreven met veel liefde en lol als verjaardagscadeau. “Het beste cadeau ooit,” aldus de jarige.
Productinformatie
- ISBN
- 9789464317053 / 978-94-643-1705-3
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 12-02-2021
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Verhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 42
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Ja
Inkijk
Plots stond Anna stil. 'Een muis!' riep ze, en wees naar de voeten van Kos. Voor zijn voeten lag een klein muisje. En die bewoog niet meer. Maar hij leefde wel.
'We zijn erop gaan staan, zijn been is waarschijnlijk gebroken' zei Kos.
'Dus hij kan niet meer lopen, maar leeft nog wel! Hoe moet dat nou?' vroeg Anna aan Kos.
'Tja,' zei Kos. 'Ik denk dat we hem beter dood kunnen maken. Er bestaat geen muizendokter. En het is ook zielig, want hij zal nooit meer kunnen lopen. Hij kan beter dood.'
'Nee!' riep Anna, en ging naast de muis op de grond zitten. Ze aaide het beestje over zijn hoofd.
'Niet doen,' zei Kos. 'Het zijn vieze beesten.'
Maar Anna was verdrietig. 'Maakt me niets uit,' zei ze boos. 'Jij gaat hem zo vermoorden. Dan mag ik hem best even aaien. Hij moet een mooi afscheid hebben.'
Kos zei niets.
Anna begon slaapliedjes te zingen voor de muis en bleef het beestje aaien. Langzaam aan begonnen er tranen uit haar ogen te lopen. En niet snel daarna liep ze te snikken.
Ze besefte zich nu dat er geen hoop meer was. 'Maar Kos, hoe kunnen wij nou beslissen om het leven te nemen van een wezen? We zijn God niet!'
Maar Kos hoefde daar geen antwoord op te geven. 'Ik zal hem een korte dood geven. Zodat hij er niks van zal voelen.'
Reviews
Wat een heerlijk onbevangen vrolijk boek, met plezier gelezen