Het lijk in het IJ
De André van Dam-reeks

In Het lijk in het IJ gaat André in coronatijd en tijdens een hittegolf op zoek naar zijn verdwenen vriend Joep van Kalshoven. Er blijken ook twee schilderijen verdwenen. Vanuit café de Zeepost voert het spoor naar de Ridders van de Ware Kennis. Er worden maar liefst drie lijken gevonden en een ander spoor brengt André terug naar de tijd van zijn jeugd in de Jan Voermanstraat. Wat is de rol van zijn oude maat Sjonnie Leeflang en zijn ome Karel? André heeft een onderbuikgevoel bij Harry Wamberg die overal opduikt en die hij al jaren kent van een AA meeting. Het is uiteindelijk collega Roel, die undercover gaat, en in een gruwelijk spannend slot op begraafplaats Zorgvlied de dader ontmaskerd.

Roy Peters, 22 augustus 1959, heeft een bewogen leven achter zich. Hij was crimineel en verslaafd aan alcohol en drugs. Toch lukte het hem om hier afstand van te doen. Vandaag de dag is hij conducteur op de tram en in dienst van het GVB in Amsterdam. Het is dit werk dat hem inspireert om thrillers te gaan schrijven. Hij put uit zijn verleden en koppelt dit aan gebeurtenissen en observaties op de tram. Zijn rijke fantasie zorgt voor een spanning waarin fantasie en werkelijkheid in elkaar over gaan.

Hij loopt het verzorgingshuis binnen en vraagt bij de receptie of het mogelijk is om de heer Karel Leeflang te spreken. “Nou, laat dat heer er maar af hoor. Want dat is hij zeker niet”, zegt de struise receptioniste met een behoorlijk Amsterdams accent. “Hij zit toevallig beneden, kijk daar links bij het raam. Daar kan hij alles bijhouden wat er gebeurt op het plein. Bent u familie soms?”, vraagt ze.
“Nee, ik ken ome Karel van lang geleden”, antwoordt André tactvol.
“Loop dan maar gezellig naar hem toe en verras hem”, zegt de receptioniste. Een zinnetje dat zo uit de Linda is overgenomen. Een blonde Gooise Vrouwen-aanname dat het wel een verrassing moet zijn.
Misschien kom ik hem wel liquideren, wil hij nog terugzeggen, maar hij slikt dat wijselijk in. “Hé ouwe, hoe gaat ie?”, begroet hij ome Karel.
Ome Karel neemt hem op van top tot teen. “Niet zo lekker als ik jou zie”, zegt hij venijnig.
“Nog altijd de vriendelijkheid zelve, weinig veranderd dus”, reageert André.
“Wat mot je van me, lange?”, vraagt ome Karel.
“Een paar schilderijtjes als het kan”, zegt André heel direct. Hij ziet een lichte zenuwtrek bij ome Karel en weet dat hij goed zit.
“Waar zie je me voor aan? Kunst, dat kan me gestolen worden”, zegt hij.
“Nou, mooier kan je het niet zeggen”, antwoordt André. Hij heeft het gevoel dat hij de oude boef in de tang heeft. Dan komt de dame van de receptie aanlopen.
“Meneer Leeflang, u moet zo direct niet vergeten om naar de eetzaal te gaan. Misschien wil uw gast wel een hapje mee-eten?”, stelt ze voor.
“Nee bedankt, dan krijg ik geen hap door mijn strot”, zegt ome Karel. Hij voelt dat hij nu ontsnapt. “Wij waren toch al uitgepraat”, voegt hij eraan toe en hij staat op. Hij pakt zijn stok en beent weg naar de eetzaal.
André heeft zin om de blonde dragonder zo’n dreun te verkopen dat ze direct terug is op haar plaats aan de receptie. In plaats daarvan zegt hij: “Een fijne dag verder” en hij loopt resoluut naar de uitgang.