Samenvatting
Wanneer liefde beschouwd wordt als een zonde, verandert Silke Verbauwhede haar leven in een nog grotere hel dan die al was. Ze is via haar tirannieke narcistische vader lid van de Jehova's Getuigen. In een poging zich te verzetten tegen het misbruik en de mishandeling van haar vader, botst ze binnen de Jehova's op een muur. De reden: haar ware liefde Shana en de interne procedures voor dit soort meldingen. Uit angst probeert ze officieus hulp te zoeken en komt ze terecht bij de excentrieke en geschorste politie-inspecteur Johan. Wanneer Shana echter plots verdwijnt, komt Silke in een nog grotere rollercoaster terecht. De strijd voor het recht op een eigen mooi leven, de strijd voor haar geliefde, is begonnen.
Over de auteur
Jonathan Goddyn heeft al van kinds af aan de schrijfmicrobe te pakken. Het schrijven van kortverhalen, gedichten, het ontwikkelen van geheime taal, hij deed en doet het met meer dan plezier: het is een passie. Hij combineert dit alles met een fulltime job als verpleegkundige. Met dit schrijversdebuut hoopt de ex-Jehovah's Getuige en vader van twee kinderen aan het begin te staan van een mooie periode als schrijver. Blijven schrijven is hoe dan ook zijn droom.
Productinformatie
- ISBN
- 9789464311150 / 978-94-643-1115-0
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 19-02-2021
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Romans
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 300
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Ze liep voorzichtig naar de woonkamer en dan naar de keuken om zeker te zijn dat hij niet aanwezig was. Elk meubelstuk, elk hoekje van elk kamer, elke ruimte was gevuld met nare herinneringen. Ze probeerde die wat tegen te houden. Ze zette haar weg verder naar boven, meteen richting de slaapkamer, naar de bewuste kast. Maar het naar boven gaan zelf viel haar moeilijker dan verwacht. Het was alsof ze lood in haar schoenen had toen ze de trap opliep. De meest nare dingen gebeurden altijd boven, in zijn of haar slaapkamer. Alsof ze een oude folterkamer opnieuw bezocht waar ze jaren in had doorgebracht. Ze voelde haar lichaam lichtjes trillen. Met elke stap die ze zette bleef ze zichzelf moed inspreken, omdat ze hier voor een duidelijk doel was.
Ze ging, na enige aarzeling die ze vlakbij de kamerdeur nog had, dan toch haar vaders slaapkamer binnen. Eenmaal ze de kastdeur opendeed herinnerde ze zich dat er een slot was dat ze moest weten te forceren. Ze haalde haar paperclip boven. Eventjes stopte ze met het ontgrendelen en luisterde ze aandachtig naar een mogelijk vreemd geluid, al dan niet echt. Stilte. Wachten. Het was vast niets. Ze deed vlug verder en kreeg het slot open.
In volle spanning greep ze de brieven en enveloppes vast. Hier en daar had ze al wat kunnen lezen van in de periode voor ze was weggelopen. Maar vreemd genoeg zaten er ook enkele gesloten enveloppes bij.
Op het moment dat ze de brieven wilde lezen, stokte haar adem. In een fractie van een seconde verstijfde haar volledige lijf en leek het tot haar door te dringen dat ze net een sleutel in een sleutelgat hoorde heen en weer bewegen. Het geluid was niet verzonnen, het kwam effectief van de voordeur.
Shit, dat kan toch niet, dacht ze. En nu?!