Wachten op de wind
Een verhaal over ontvoering, zusterliefde, intrige en moed

Lotte, de zus van Lise, wordt in kritieke toestand opgenomen in het ziekenhuis. Het verwende kind dat steeds door iedereen wordt bejubeld, ligt na een dubieus ongeval in een diepe coma. Verdacht van zware drugsfeiten houdt men haar constant onder politietoezicht. Ondanks deze maatregelen worden, tijdens een ziekenbezoek, beide zussen brutaal ontvoerd en opgesloten in een camper. De foutief ingelichte opdrachtgevers waren niet op de hoogte van Lottes medische toestand. Lise, die verpleegster is, krijgt de opdracht om haar zus zo vlug mogelijk wakker en aan de praat te krijgen. Deze is er erg aan toe en krijgt de ene medische verwikkeling na de andere. Bert, de echtgenoot van Lise, ondervindt veel tegenwerking van de politie en start een eigen onderzoek.

KRIS FLAMENG Leraar, muziekpedagoog & -therapeut, componist, auteur en dichter. Nascholingsdocent voor leerkrachten en medewerker bij de lerarenopleiding aan twee Vlaamse hogescholen. Auteur van zeven muzische werken en een dozijn cd’s ten dienste van het onderwijs. Schrijft muziek en teksten voor diverse artiesten, theater, musical en ballet. Creëert en bewerkt musicals. Is drijvende kracht achter enkele Vlaamse kleinkunstprojecten. Geeft drie dichtbundels uit en schrijft een theatermonoloog. Na ‘Gin- tonic & droge worst’ is ‘Wachten op de wind’ zijn tweede roman.

Rond acht uur kwamen alle nieuwbakken verpleegsters en één verpleger op de grote markt samen, in den Ouden Duvel. Ontlading en emotie, blijdschap en opluchting maakten plaats voor dankbaarheid en toekomstplannen.
De tweeling uit Wolfend wilde zo vlug mogelijk samen naar Afrika. De meeste anderen waren reeds bezig met solliciteren in diverse ziekenhuizen. Enkel Lise zou nog een half jaar praktijk en ervaring opdoen in het Nederlandse Breda.
Het werd een gezellige boel met leuke anekdotes over leerkrachten maar ook over de rare grillen van patiënten. Met veel lawaai werd de deur opengegooid door een zestal studenten die aan de toog plaats namen. In het verste hoekje van haar gezichtsveld herkende ze haar zus.
Lise schoot recht en stapte kordaat naar de andere kant van de zaak. Ze werd herkend en: ‘Kijk eens jongens, daar is ons Liezeke!’ was haar verwelkoming.
‘Ik dacht dat jij nog examens had?’ vroeg Lise, die goed zag dat haar zus dronken was. ‘Examens, examens, wat is da?’ lachte Lotte samen met heel haar gezelschap.
‘Ben je bij ons moeder geweest?’ wou Lise weten.
‘Aa, nee… want ik heb nog examens!’ maakte dat haar gezelschap juichte en applaudisseerde.
Lise vertrok terug naar haar vrienden maar werd gevolgd door heel de Leuvense kliek.
‘Ik wil mijn grote zus feliciteren met haar fantastische diploma als bedpan specialiste. Ze haalde ook de allergrootste onderscheiding in thermometerkunde, lavement zetten en darmen spoelen.’
Dit had weer een overgroot succes bij haar groepje. Ze voelde zich op dreef en deed er nog een paar schepjes bovenop. ‘En, niet te vergeten, volgende week vertrekt mijn allerschattigste grote zus voor zes maanden naar de Keeskopkes om te leren pillen tellen… bloeddruk meten, billen schrobben en... gatten wassen! Het echte werk dus!’ Applaus, gelach en gejoel gaf haar extra inspiratie: ‘Maar... lieve mensen, zonder de fantastische zorgen van dit legioen der witte preuten, dat alleen tot doel heeft om zo vlug mogelijk nen doktoor te neuken...’
‘Godverdomme Lotte, als ik je hier nu keihard tegen de grond mep, dan zullen al deze witte preuten je hier heel graag voor dood achterlaten!’ klonk het plots.