Ik schilder uit liefde
Roman over de schilderes Suzanne Valadon
- Auteur
-
Henny van Kesteren
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Biografieën
- Prijs
- € 16 ,95
Samenvatting
Over de auteur
Productinformatie
- ISBN
- 9789464038767 / 978-94-640-3876-7
- Verschijning
- 11-03-2021
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Biografieën
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 248
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Ja
Inkijk
Avenue Junot, 1936
Daar ligt ze dan. Apathisch op de bank. Sinds de trouwdag van Maurice is al haar energie verdwenen. Ze moet de realiteit onder ogen zien. Haar kind is nu voor altijd bij haar weg. Maar o, wat vindt ze het moeilijk. Ze komt nergens meer toe, zelfs niet tot schilderen. Eten doet ze ook amper nog. Een stuk brood met kaas en een glas wijn om het weg te spoelen. Meer niet. Hoe moet dat nou, leven zonder haar zoon en zonder André? En de hond is ook dood, die trouwe Boelie.
Een alleenstaande vrouw is ze nu, wie stelt er nog belang in haar? De jonge generatie weet amper nog wie Suzanne Valadon is.
Als ze terugdacht aan de trouwdag van Maurice, hoe hij daar stond, zo schriel en timide naast die grote, trotse vrouw, dan bekruipt haar een dubbel gevoel. Enerzijds voelt ze zich bevrijd van de voortdurende zorg om hem, anderzijds is ze benauwd om zijn toekomst. Zou hij het met die vrouw wel uithouden? Zou hij goede schilderijen blijven maken?
De dagen duren lang zonder Maurice’ aanwezigheid. Jarenlang wist ze hem om zich heen, al was hij niet erg spraakzaam. Het enige wat nu een beetje troost biedt is haar kat Raminou. Met het spinnende beestje op schoot voelt ze zich minder eenzaam en kan ze wat liefde kwijt. Ze moet weer gaan schilderen. Misschien dat een schilderij van Raminou haar in een betere stemming brengt? Zo was het immers altijd.
Ze kijkt naar de foto op het dressoir waar ze met de kleine Maurice op staat. Wat een lief ventje was hij daar, met z’n rijglaarsjes aan, dicht tegen haar aangekropen. Hij wilde zo graag bij haar zijn, maar dat kón niet altijd. Als ze wegging om geld te verdienen bleef hij bij oma Madeleine. En dan kon hij zo klaaglijk huilen. Wat een geluk dat ze haar moeder had. Daardoor hoefde Maurice niet op straat te zwerven, zoals zijzelf in haar jeugd heeft gedaan. Zij hád geen grootmoeder die voor haar zorgde terwijl haar moeder aan het werk was.
Reviews
Er zijn nog geen reviews over dit boek