Drie Koningen
Boodschap uit de kosmos

Het verhaal begint bij Driekoningen. Een volksgebruik in Vlaanderen als drie kinderen, verkleed als de Bijbelse Drie Koningen, door het dorp trekken om te zingen. Drie pas aangekomen kinderen uit Afrika, Azië en Europa.

In het ‘Klupske van 4’ bespreken zij hun aspiraties en hun ontdekkingen. Vier hoogbegaafde leerlingen die het lot van de mensheid in hun handen zal gelegd worden.
De verschillende thema’s zijn heel uiteenlopend: klimaat, flora en fauna, energie en ecologie, kennis en wetenschap en fantastische ideeën. Van voedsel kweken op de maan, gebruik van antizwaartekracht tot het voorzien van eindeloze energiebronnen.
Op de heuvel aan de Marollenkapel ontvangen ze hun missie uit de Kosmos.

Een kantelpunt in de geschiedenis van de mensheid nu het lichtbaken wordt getoond.

‘Drie Koningen’ is een ode aan het leven, de aarde, de natuur, de wetenschap en een rechtvaardige en duurzame samenleving. De ondertitel maakt duidelijk waarover het gaat: ‘Boodschap uit de kosmos’. Zelden ben ik in één boek zo ver op reis geweest : van Zuid-Afrika over Berlijn, Engeland en de VS naar de Zuidpool tot in China. Eveneens in de tijd doorheen de oneindigheid van het heelal en de ‘zwarte gaten’. Van de oermens tot schrijvers en filosofen, de studentenprotesten in de jaren ’60 en de communistische en andere genocides. Maar niets staat op zich alleen. Alles op aarde hangt samen. Vroeger, nu en later. Generatie op generatie. Daarom trekt de auteur de lijn door naar de actualiteit: de klimaatmarsen, de migratie en vooral de bezorgdheid om een goede toekomst voor de volgende generaties.
Guy vertelt zijn verhaal, zijn engagement door de ogen van vier tieners uit Hoegaarden. De verschillende karakters zijn afspiegelingen van de schrijver: een erg breed geïnteresseerd iemand, wiens geest en lichaam blijvend op zoek gaat naar de homo universalis . ‘Wij koesteren de hoop verder te leven in onze nazaten’, schrijft hij in het nawoord van dit boek. Het is zijn intellectuele testament met als centrale boodschap: ‘Waarom leven wij?’ Voor elke lezer blijft dat een boeiende en leerrijke vraag.
Chris Michel
Journalist

Drie Koningen is een fascinerende wereldreis- of sterker nog: een reis door het heelal- die begint en eindigt in het charmante en in het verhaal zelfs bijzonder kosmopolitische Hoegaarden. Hometown van de auteur en sinds ik zijn zoon leerde kennen ook mijn 2e verblijfplaats. Terwijl je meeleeft met de 4 hoofdpersonages passeren zowel de grote thema’s van het leven als de meest prangende vraagstukken van de 21e eeuw de revue. Veel stof tot nadenken dus, hapklaar verpakt evenwel, voor Hagelanders én wereldburgers.
Erika Van Tielen
Actrice

Guy C is burgerlijk ir (KUL 1976)

Hij heeft een carrière van 45 jaar als ingenieur stabiliteit in de bouwsector. Ondertussen is hij met pensioen.

 Nu heeft hij tijd gevonden voor een passie die jarenlang sluimerde: een boek schrijven en ideeën op papier zetten en… een boodschap geven aan de jeugd.

 Tijdens een fietsvakantie op Gran Canaria, samen met vriend Patrick (leraar Nederlands en occasionele dichter), werd de proloog geschreven. Patrick zag onmiddellijk het schrijftalent in van Guy en stimuleerde hem om hiermee verder te gaan. Het was in januari 2019 en Driekoningen.

Vandaag komt Sebastian een half uur te laat op de wekelijkse afspraak, maar heeft daar een aannemelijke uitleg voor. “Vannacht”, steekt hij van wal, “heb ik een heel rare, maar plezante droom gehad. Ik werd wakker door een zacht gepiep. Een witte muis met rode ogen zat op de rand van mijn bed en keek mij vriendelijk aan. Tot mijn verbazing hoorde ik ze spreken tot mij: ‘Ga je mee naar de wereld van de insecten?’ (9, Erik of Het klein insectenboek, 1941).

Ik wist niet goed wat te doen, maar vermits ik blijkbaar toch besefte dat dit zich in een droom afspeelde, volgde ik gedwee.
‘Drink eerst van dit flesje’, zei de witte muis. Het smaakte zoet als honing maar dan, plots, begon ik te krimpen en te krimpen tot de muis zo groot scheen als een paard. ‘Spring op mijn rug’, gebood de muis en ook dat deed ik. Terwijl ik me vasthield aan haar witte nekharen, ijlden we door de kamer die plots hemelsbreed leek te zijn en met haar vlugge pootjes zweefden we door een nooit geziene omgeving. In de verte doemde een wit licht op dat met de minuut groter en groter werd en stilaan de opening van een tunnel werd. ‘Daar lopen we binnen,’ zei de muis, ‘als we het codewoord kennen. En dat weet je toch?’ (6, Lewis Carroll, 1865)

Wij werden afgeremd door een akelig verdichtend en verwurgend fluïdum dat zich aan de ingang van de poort bevond. ‘Codewoord?’ vraagt de muis, ‘Dat weet je toch, of niet? Anders kunnen we niet door de barrière heen. Vlug, anders worden we hier gewurgd! Ik voel mijn keel al dichtknijpen! Jij bent uitverkoren door je geboortedatum. Denk toch even na, sulletje.’ ‘Dat weet ik niet’, gil ik panikerend. ‘Of het iets te maken heeft met mijn geboortedatum? Dat is binnen een paar weken, eh … de tweede februari, en dan? Dat is op 02-02-2020. Laat mij dat even aan elkaar zetten en dan krijg ik ‘02022020’ en dat is … een palindroom, een cijferpalindroom als het ware, laat ons dat eens proberen!”
Luidkeels roep ik het cijfer 02022020 en het vicieuze fluïdum in de tunnel wordt buigzaam en uitnodigend en laat de toegang open, zodat we met verhoogde snelheid door de tunnel zweven, een onbekende en fantastische wereld tegemoet.