Tovertranen
Over geluk, dieren en afscheid

Jara is bedroefd en vraagt haar dierenvrienden in het bos om advies. Op het moment dat ze haar tranen niet meer kan bedwingen gebeurt er een groot wonder. Nu weet Jara plotsklaps wat haar te doen staat. Een reis om de wereld met een missie. Ga je mee met Jara op reis, de wijde wereld in?

Tovertranen is een hartverwarmend voorleesverhaal met de boodschap, dat verdrietige gedachten ook een mooie uitkomst kunnen hebben. De kleurrijke illustraties nemen je mee in Jara’s wereld en laten de hechte band zien tussen Jara en haar dierenvrienden.

De opdrachten en vragen achterin het boek nodigen de lezers uit om nog dieper op dit betoverende verhaal in te gaan.

Voor schrijfster Nicole de Kievid (1979) is Tovertranen een verhaal dat geïnspireerd is op haar eigen leven. Ze heeft altijd een grote liefde voor dieren gehad. Ze groeide op in een bosrijke omgeving en ook thuis waren er altijd veel dierenvrienden.

Toen Nicole een illustrator zocht voor haar prachtige verhaal zag illustrator Pascal van Gijtenbeek (1978) een kans om een droom in vervulling te laten gaan. Pascal staat voor de klas en is kunstschilderes. Haar drie kinderen zijn een inspiratie geweest voor de sprekende prenten in het boek.

Alle dieren keken haar verwonderd aan want uit haar ogen kwamen geen tranen maar kleine gekleurde steentjes. Ook Jara wist niet wat er gebeurde en geschrokken keek ze naar de steentjes die om haar heen lagen.
Jochem, het jonge edelhert met de manke poot, kwam naar haar toe en begon te snuffelen aan de steentjes. ‘Kijk uit,’ zei zijn moeder. ‘Misschien zijn ze wel giftig!’
‘Nee mam, er gebeurt heus niks,’ en Jochem nam er één in zijn mond en slikte het door. Wat er toen gebeurde was een wonder.

​