Oma's verhaaltjes
Een interactief boekje over kinderen en hun ouders in coronatijd

Het is dertien maart 2020. Feline viert haar achtste verjaardag. Het wordt meteen ook haar laatste schooldag voor een tijdje. Corona doet zijn intrede en zet het zorgeloze, vrije leventje van Feline en broertje Alec in België op zijn kop. Ook hun nichtjes Jasmijn en Nynke in Nederland ontsnappen er niet aan. Hun wereldje wordt er één van anderhalve meter afstand, schermbezoekjes, handen wassen, mondkapjes, grensblokkades... Ook familiebezoekjes zitten er niet meer in!
Maar daar weet oma wel wat op. Ze ontpopt zich tot verhalenverteller en stuurt verbindingsverhaaltjes voor en over haar kleinkinderen over de grenzen heen. Duik mee in hun wereldjes en ontdek dat zo’n coronatijd best wel leuk en spannend kan zijn.


Neem er ook je pen en kleurpotloden bij!

Myriam Van Herpe (1956) is geboren in België. Met haar Nederlandse man woont ze in Nederland. De grens loopt als een rode draad door haar leven: wonen in het ene, werken in het andere land, familie en vrienden aan beide kanten. Als België in maart 2020 de grens met Nederland sluit, heeft dit impact op haar en haar gezin. Twee dochters wonen met hun gezinnetjes ieder aan één kant van deze grens. Nummer drie, net zwanger, woont met haar man in Zwitserland.
Om het gemis te overbruggen besluit ze verbindingsverhaaltjes naar haar dochters te mailen. Zo is dit boekje geboren.

Een voetbalwedstrijd

‘Jippie, paasvakantie!’ roept Feline, maar het klinkt helemaal niet vrolijk. Nou ja, het voelt ook niet echt als vakantie. Feline en Alec zouden met papa en mama naar een vakantiepark gaan. Dat mag nu niet meer. Stomme corona!

En ze kunnen ook niet op bezoek bij opa en oma op de camping aan het Veerse Meer. De caravan en de boot staan nog gewoon onder het afdak in de tuin. Dat hebben ze bij hun bezoekje gezien.

Mama heeft vandaag andere kleertjes klaargelegd. Ze kleden zich in laagjes! Dat wil zeggen dat ze, als het warmer wordt, telkens iets uit mogen trekken. Het wordt lekker weer dit weekend!

Alec is al aan het fietsen in de tuin. Hij wenkt Feline. Als ze het zonnetje op haar neus voelt kriebelen, wordt Feline al een beetje vrolijker.

Papa is in de tuin aan het werken. Mama moet de vloer nog dweilen en dan komt ze ook naar buiten.

Alec pakt zijn voetbal en geeft een paar passes naar Feline. Feline ontdooit en speelt gezellig mee. Als papa langskomt, pakt hij de bal over en schopt richting doel. Mis! Alec keept de bal terug het veld in. Dan komt mama buiten. Die krijgt meteen een bal voor haar voeten. Ze trapt naar het doel. Papa gooit zich ervoor, maar… mama scoort!

‘1-0 voor de meisjes!’ lacht Feline. Maar dat laten Alec en papa niet gebeuren. En zonder dat ze het hebben afgesproken zitten ze ineens in een echte wedstrijd. De jongens tegen de meisjes. Al snel is het 1-1. En het loopt op tot 3-4 voor de jongens. Mama heeft al twee laagjes kleding uitgetrokken. Ze is helemaal in vorm. Ze stevent recht op het doel af. Feline geeft een loepzuivere pass en mama schiet... Alec raakt de harde bal met zijn vuist. De bal schiet de hoogte in en… belandt in de tuin van de buren.

Oh, oh… Ze roepen en zwaaien, maar de buren reageren niet. Het lijkt of er niemand thuis is. Wat nu? Papa weet er wel iets op. Hij zet zich schrap en leunt tegen de afrastering. ‘Kom op, Nele, jij bent de lenigste van ons tweetjes!’ Papa geeft mama een voetje en tilt haar over de omheining. Even later vliegt ze, sierlijk als een acrobaat, de tuin van de buren in. Applaus! Feline en Alec genieten van het schouwspel.

Het is even zoeken, maar dan gooit mama de bal terug hun tuin in.

Maar… wie kan mama nu een voetje geven om weer terug te komen? Oei, daar hebben ze niet bij stilgestaan.

Daar moeten ze toch eens flink over nadenken. Feline weet het. Ze kunnen een touw over het hek gooien en mama naar hun kant trekken. Geen goed idee, vindt papa.

Jammer dat de buren geen trampoline hebben. Dan zou mama een salto maken en zo weer terugspringen, weet Alec. Of… misschien kunnen ze de skippybal naar mama gooien, dan wipt ze zo naar hen toe!

Nee, Alec, ze moeten er echt wel iets anders op verzinnen.

Dan zien ze ineens de buurvrouw voor het raam staan. ‘Hé inbreker, de politie is al onderweg!’ roept ze.

Alec is er stil van en Feline moet er bijna van huilen.

Dan komt de buurman  lachend uit de garage met een trapje. Oef, het is maar een grapje. Hij zet het trapje tegen de muur. Mama moet het zelf komen halen. Corona, weet je wel! En dan zien ze het rode hoofd van mama boven de schutting verschijnen. Ze springt en papa vangt haar op in zijn armen. Hij zwaait haar nog even rond voor hij mama op de grond zet. Ze komen niet meer bij van het lachen.

Als slot van de wedstrijd mag mama nog een penalty nemen. Goal!

Zou papa niet met opzet naar de andere kant gedoken zijn?

De wedstrijd  eindigt met gelijkspel: 4-4!

Mama haalt lekkere drankjes uit de keuken en papa trekt een blikje bier open.

Het voelt ineens toch wel als vakantie!

Welk spelletje speel jij wel eens met papa of mama?